سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        خلقت آدمي ( دوم)

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ دوشنبه ۲۴ فروردين ۱۳۹۴ ۱۳:۵۴ شماره ثبت ۳۶۰۷۲
          بازدید : ۳۸۹   |    نظرات : ۴۶

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        خلقت آدمي ( دوم)
        بعد از آن ابليس  آمد  سوي    جفت                     
                     از   درخت   منع   گشته   صد  بگفت
        نفس حوا چون   ضعيف آمد ز   پيش           
                     آن  سخنها  جاي دادش ذهن  خويش
         حّوا آمد سوي  آدم  كه   اي  بشر            
                      آدمي     خلقت     نمودند    اي   پسر
        از چه رو اين   مرگ  ما را   خواستي             
                     زنده   بودن    كي    بيارد     كاستي
        گر   تناول    كردم   از آن   ميوه ها            
                       زنده     باشم    تا   ابد    اي    آشنا
        چون  نمي خواهم تو را مردن  عزيز             
                       پس  تناول   بايد   از  آنها   تو   نيز
         آدم  او  را  گفت     دستور خداست            
                        سلب  دستور   خدا   هم    نارواست
        ليك  خواهش چون شد  اندر كارها                
                     هر    گره   بگشود    اين     اصرارها
        زور شيطان، خواهش زن، نفس آدم             
                        عاقبت   بر   خاك  آورد  پشت  آدم
        اين چنين شد كآدمي پيمان  شكست               
                      درب جّنت  را به روي  خود   ببست
        اين   چنين   گفتا   به   او  پروردگار            
                        از كلاس يك   شروع  بايد   به   كار
        شادي    بي  رنج     آزارد   تو   را               
                       درد دوري از   وطن  سازد   تو   را
        قدر  شادي   كس  بداند   كو  كشيد               
                      رنج  راه و   تلخي    هجران    چشيد
        او  بداند  قدر   شادي  قدر  دوست              
                       حفظ عهد و حفظ  پيمان  قدر  اوست
        ار تو    پيمان   بشكني   با  ديگران                 
                      راه   فردوست    ببندي       بي گمان
        عاقبت بر  خاك    گردد   پشت   تو           
                       بعد  از  آن  كه  باز  گردد   مشت  تو
        اعتبار    آدمي       پيمان     اوست             
                        گر شكستي  دور شو از  خان دوست
        چون  كه خواهي  باز  گردد  اعتبار              
                        صد  دو چندان  رنج  مي بايد به  كار
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        1