در آن ســرا کــــه نشـــان از وجــــود مـــــــادر نیست
امیـــــد نیست ، وفـــــا نیست ، مهــــرپــــــرور نیست
ز چشمــــه ســــار محبّــــت نمــی شــود سیـــــراب
کسـی کــــه مــــــادر دریـــادلیـــش در بــــــر نیست
هلا کــه قطــــره ای از چشمــه سار عشــق تـــو را
قیــاس بــا مــــی تسنیــم و شهـــــد کــوثــر نیست
از آن زمـــان کـــــه تـــو را ســایـــه رفــت از سر من
کـــدام لحظـــه کــــه چشمم به خون شناور نیست
از آتــش دل خــــود ســـوختـــــم چـــو پـــــروانــــه
کــــه شمـــع روی تـــــو دیگــــر مـــــرا برابر نیست
بــــه پیـــش چشــم منـــت گــر بــه خـاک بسپردند
مـــرا مفـــارقـــت از تــــــــو هنــــــوز بــــاور نیست
بـــــه غیــــر بـــــــار گرانـــــی بـه دوش نیست مرا
چــــو دستهــــای نوازشگــــــر تـو بــــر سر نیست
محیـــط خــانــه بــــه چشمـــم ز بعـــــد رفتــن تـو
بــــه حـــق که جز صدف منفصــــل زگوهـر نیست
امیـــدبخــش حیــــاتـــم تـــــــو بـــــودی و رفتــی
مـــــــرا بـه زندگــی خـــود امیــــد دیگــــــر نیست
بهشت بــوســه بـــه پــــای تــــو می زنـــد زیـــرا
گلی بــــه غیـــر تـــو آن بـــاغ را ســــــزاور نیست
کسی که طعـــم محبّــــــت چشیـــــــده می داند
مصیبتی به جهــــان همچو مــــــرگ مادر نیست*
خوشا به حال کسی «خوش عمل» که دارد مام
اگـــر چـــه بهـــره اش از گنــــج بـــــادآور نیست.
*این بیت تاکنون هزاران بار در مطلع اعلامیه های مجالس ترحیم و حتی سنگ قبرها درج شده است بی آنکه کسی بداند شاعرش-یعنی ارادتمند-کیست!!!!