سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        موبدان معبد ( اول)

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ سه شنبه ۱۸ فروردين ۱۳۹۴ ۱۱:۰۵ شماره ثبت ۳۵۹۰۷
          بازدید : ۵۲۱   |    نظرات : ۴۵

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        موبدان معبد
        هندوان  را     معبدي    آمد   گران  
                           مردمان   در    حسرت     ديدار   آن
        بر   سر   كوهي    بلند     افراشتند          
                          موبدان    يكصد  در    آنجا    داشتند
        يك  خدا بود  و  يكي صد  بند گان            
                          آن    خدا   هرگز   نيامد    در    ميان
        موبد  اعظم   پيام    از   او    بگفت            
                          حرف او با حرف حق  مي بود  جفت
        هر كسي  هر روز  و  شب  اميدوار           
                           تا   ببينند    صاحبي،   از  آن    ديار
        گاه  مي شد  تا  كسي  زآن  بارگاه            
                            نزد   مردم     آمد  او   از     جايگاه
        قصه ها  گفتا  ز   علم    آن   مكان           
                           از عجايب  زآن  مكان  كرد او   بيان
        چون كه  نفي   قصه ها  نامد  ميان           
                            مردمان   را  باور   آمد   آن   زمان
        هيزمش را هر كسي  كردش  فزون            
                          اين چنين شد، آتشي  از  حد   برون
        كد خدا هم   هيزمش  را   مي فزود            
                           اين  چنين ز آتش  هزاران برد سود
        قصه ها در   ديگ   ذهن   مردمان            
                          با هم آميخت،  پخت  شد،   آمد ميان
        گاه   مي شد   مردمان    آن مكان              
                           جنّت المأوا   از    آن   كردي    بيان
        ساليان  سال  معبد    شد   چنين                
                           كد خدا شاد از خدا، او   شاد از اين
        اين  خدايي  كرد  بر  ده،  همزمان            
                          آن يكي  كردش    خدايي  آن   مكان
        در  خدايي  هم  شراكت  مي توان            
                          گر بود   خرجش  ز  جيب    مردمان
        اين  خدا از كد خدا مي خورد نان          
                          كد خدا  هم سود ها  مي برد  از آن
        مردمان هم خرج اين  و  آن  دهند          
                         هر غلط  هر  سو   بود  تاوان   دهند
        عاقبت جنگ  آمد و هر دو  شريك           
                          بيش از آن دانست  حقش را ز ديگ
        اين يكي مي خواست سهمي بيشتر            
                         آن  دگر  اُستاد  همچون    شير  نر
        موبدان   گفتند    كافر  كدخداست            
                        كدخدا  گفتا كه ساحر  آن  خداست
        مردمان  از ترس  خشم  آن  خدا             
                        يورش       آوردند   سوي     كدخدا
        آن خدا شد، هم  خدا  هم   كدخدا           
                        چون  يكي شد، پس نشايد جنگ ما
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        2