ای دگــرگــــون کننــــــده ی دلها
نـــــــام نیک تـــــو شمـع محفلها
نــوربخــــش از جمال بی چونی
دیـــده هــا از تـــــو در دگرگونی
ای که تدبیر می کنی شب و روز
نور نام تـــو جـــــــان و دل افروز
زیرو رو از تــــو حال و سال همه
نظر از لطف کن بــــه حال همه
خود بگردان به مرحمت امسال
حال مـــا را بــــه بهترین احوال
***
روسیـــاه آمـــدیــم و شرمنده
به ســــراغ تــــــو ای نوازنده
همگی را بـــه لطف رحمانی
بنـــــواز آنچنان که می دانی
عفــــو فرما اگر خطا کردیم
مثلا کــــار نـــابجـــــا کردیم
گامهــــا در مسیر قول زدیم
قول دادیم و زیــر قول زدیم
یا که دادیم طی سال کهن
خلق را وعده ی سر خرمن
مستمندان ز خویش آزردیم
نانشان خورده آبشان بردیم
تنـــدخو در محـــلّ کار شدیم
بنز هم بیش وکم سوارشدیم
نیـــز کردیـــم ضمن کم کاری
دیگــــرآزاری و خـــــود آزاری
چه بگویم چنان چنین کردیم
جورها بـــــا مراجعین کردیم
شـــاد از پستهــــای جوراجور
دوسه فرسخ شدیم ازحق دور
همه گفتیــــم بی غـــم و اکراه:
کار مــــــــا هســــت خالصا لله
گــــه به تــوریــــه گاه با تـقیــه
راههامان جــــدا شــــد از بقیــه
همــــــه کردیم نقش خود انکار
در عمـــــل «بالعشیِّ و الابکار»
عمل البته از شقـــــــــوق بدش
که لشوشنـــد جمله در صددش
***
من و یاران شاعـــــــرم دربست
کرتیـــــم ای کریـــــــم بالادست
انبیائند پیـــش و پــــس ماییـــم
باشماقـــوم وخویش پس ماییم
خویش خـــــود را نــــواز با انعام
که نبوده ست و نیست کالانعام
گر چــه فرموده ای تو ای معبود
«انّ الانســـــان لربّــــه لکنود1»
ما نه از خیـــــــــل ناسپاسـانیم
گوش ابلیس کــــــــر ز خاصانیم
ما کجا «عن صلواتهم ساهون2»؟
در صــــــــف «یتّبعهم الغاوون3»؟
مپسنـــد ای عزیـــــــز دل مــــا را
رانده یا مانـــــده پا به گل مــــا را
از تو خواهیم عمــــــر طــــولانی
با مزایــــــــــای فــــــوق انسانی
هر یکی صد نه بل صدوسی سال
شادمــــان «بالغـــــــدوّ والآصال»
بعد هم چون که زین سرا رفتیم
کلّنــــــا در بهشت جــــــا رفتیم
دوست داریم تا به خوشحـــالی
«فادخلی فی عبادی» از عالی
بشنویم و بهشت مست شویم
بی خیال هر آنچه هست شویم
***
ای بهــــــــــارآفــــــرین گل پرور
لطف کن از گنــــــــــــــاه ما بگذر
کاسه بشقاب جمله را فی الحال
پرو پیمان کن از غــــــــذای حلال
بکش ای مهربـــــــان دائـــــم ما
قلـــــــم عفــــــو بر جرائـــــم ما
ضعفا را تـــــوان مالـــــــــی ده
نمره ی انضباط عالــــــــــی ده
مرحمت کن به اغنیـــــــا قدری
کف بخشنده سعّــــه ی صدری
بارالها به حــــق هشت و چهار
جمع ما را بـــه خویش وامگذار
ملت ســـــرفـــــــــراز ایران را
وکلا را و هــــــــــــم وزیران را
دانش و بینش دوچنــــدان ده
دل مسرور و لعل خنـــدان ده
لطف کن بی نیاز غیـــر شویم
همگی عاقبت به خیــر شویم
زیر لب می کنیم هــــی تکرار:
«وقنـــــا ربّنـــــــا عذاب النّار».
______________
1-عادیات:6
2-ماعون:6
3-شعراء:224
در ضمن این منظومه زیبارا تا شب عید بالای صفحه سایت برای برکت و عشق و محبت و دوستی نگاه می دارم حی علی خیر العمل