سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 2 آذر 1403
    21 جمادى الأولى 1446
      Friday 22 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        جمعه ۲ آذر

        لیلی و مجنون

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۵ بهمن ۱۳۹۳ ۱۸:۰۰ شماره ثبت ۳۳۹۴۰
          بازدید : ۳۶۷   |    نظرات : ۳۸

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        ليلي و مجنون
        روزي آن مجنون به كوي دوست رفت
                           خانه   ليلي   بديد   از   هوش    رفت
        چون به هوش آمد به  درب  خانه  شد
                             جان  و  تن  در  جوي آن جانانه شد
        گفت  ليلي  را  كه  هان   اي   ماه  من
                              اي   حديث   عشق  اين  شبهاي  من
        چند  سوزم   غربت   و    دوري   تو
                               چون  بپوشم  رخت  هجر از كوي تو
        كي  بود   تا   دست    گيري  اين گدا
                               چند    بايد    تا      بمانم         مبتلا
        چند   باشد   تا    ببينم    روي     تو
                               چند    صبرم   بايد اندر   جوي    تو
        اي  حديث  عشق   من   بيرون    بيا
                                نور اين  محفل  به  رخ   افزون  نما
         از  چه  رو   قابل    نيامد   عشق من
                                از  چه   نالايق  بود  اين  مشق من
        ليلي اش  گفتا  تو   كم  گو اين گزاف
                                چند  مي بافي  به  الفاظت   تو  لاف
        آنچه مي گويي ز   حسن   روي  من
                                  از   هوسها اين چنين  گويي  سخن
        گر كه عشق راستين  بودت  به جان
                                 كي  توان  گفتي   كلامي  در   جهان
        هر كسي كو آن شراب  عشق خورد
                                همچو  پروانه  به   دور   شمع  مرد
        كي  توان     آيد   كلام   از آن زبان
                                چون که  آتش  آمدی   در  جان  آن
        عشق  را   از   بلبلان   هرگز   مجو
                                 عشق   در پروانه ها   كن   جستجو
        بال  و  پر در شعله ها  پنهان  شود
                                  تا  ز   سّر عشق  وي  درمان شود
        آنقدربر   گِرد   آن     پر     مي زند
                                  بي  سخن  خود را به آتش مي زند
        تا   بگيرد   آتش   اندر      جان   او
                                 شعله ي   معشوق  گردد   آن    او
        چون كه آتش آمدي  در  جان و تن
                                  شمع   گويد  من  ز او  و  او  ز من
        بعد از آن هر دو بسوزند  در  ميان
                                  ني   ز   شمع  ماند  اثر  و ني ز آن
        هر دو درهم مي روند از  سوزعشق  
                              از  دو  يك  زايد  برون درروزعشق
        ني  ز    پروانه  بود  ني   شمع   اثر
                                  هر  دو   فاني  گشته  از سوز  جگر
        عاشق و معشوق چون از خويش رست 
                                  آنچه  باقي شد همه عشق است و بس
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        5