بهــــــار آمـــــــــد در آغـــــوش گل سرخ
دل از کــف داده مـــــدهـــوش گل سرخ
شـــــد از دیبـــــای زیبــــــای بهشتـــی
نگاریـــن جـــــامــه تنپــــــوش گل سرخ
ز مـــــرواریـــــــــد شبنــم گوشــــواری
نسیــــم آویخــــــت بــر گوش گل سرخ
یــــــدبیضــــــای حــــــور آورد و افکنــد
ردای نقـــــــــره بـــــــر دوش گل سرخ
زمیــــن صحرا به صحرا دشت تا دشت
بهشــت آئیــن شـد از جـوش گل سرخ
ســرود روشــن خورشید عشق است
تبسّمهـــای خــــامـــــــوش گل سرخ
نـــوای بلبــــل شیــــدا ز ســـــر بــرد
بـــه هنگام سحــــر هــوش گل سرخ
نـــویـــــــد «لــــذّةللشّاربیـــن» است
کنــــار چشمـــه ی نــــوش گل سرخ
زیارتنـــامـــــه ی دلهــای سبـز است
تـــرنّمهــــــای چــــــاووش گل سرخ
نسیـــم صبــــــــح فـروردیــن خدا را
چـــه نجـوا کــــرد در گوش گل سرخ
کــه تصنیــــف سپیــــــــد آشنایـــی
نخـــواهد شــــد فرامـوش گل سرخ.
تـــرنّمهــــــای چــــــاووش گل سرخ............درودتان استادادیب وبزرگوار
بهاران برشما خجسته باد ....پاینده باشید