دلیلِ بودنم توئی ، نــــــــــگارِدلربایِ مـن
تو هدیه یِ مبارکی ، زِجانبِ خـــــدایِ من
تمامِ شــعرهایِ من ، برایِ وصفِ تو کَمند
چسان بگویم از تو ای، عزیزِ آشــــنایِ من
توای تمامِ هستیَم،به زلفِ خویــش بستیَم
کسی نبوده جز تــــو در ، برابرِ بلایِ مــــن
تو مثلِ کوه محکمی ،تمــامِ عمــــرهمدمی
میانِ خلق مثلِ تو ، نبـــوده با وفـــــایِ من
گذاردستِ نازِ خود ، به رویِ زخمِ سینه ام
همیشه بوده دستِ تو ، به دردهاشـفایِ من
سراسرِ حیاتِ من ، به هر زمان و لحظه ای
نبوده جز کنارِ تو ، دلِ خوش و صـــفایِ من
هــزار بار دیــــــده ام ، زِ ناله ام دلت گرفت
زِ جا پریده ای به هــر ، شــــنیدنِ نوایِ من
چه گویم از کمالِ تو ، جمـــالِ بی مثـالِ تو
چه سود بی تو زندگی ، به باغِ دلگشایِ من
سراسرِ جهان اگر ، بهشـــت و باغِ گُل شَوَد
ولی چــو دوزخی بُوَد ، بدونِ تــو برایِ من
به شـعر گر چه بلبلم ، زِ وصفِ یــار عاجزم
دگر برون نمیرود ، زِ حنجره صـــدایِ من
تو جانِ عاشـــــقِ منی ، تو یارِ صـادقِ منی
چو کَم شَوَد زِ عشــقِ من ، فنا بُوَدسـزایِ من
وجـودِ آسمــــــــانیم ، امیـــــــــــدِ زنـــدگانیم
بدان عزیزِ دلربا ، رضایِ تو رضـــایِ من