بازوان تو

منظور هرچه خواهش و راز خطاب ها
اي نوشکفته غنچه فصل کتاب ها
با زخم هجر دوست مسلح به ديدنت
اي منتهاي نيلي رود عذاب ها
آرامش است در حرم بازوان تو
خواب آوري ، شبيه سرشت شراب ها
ما را چه زود ، ساده و ایمن به هم رساند
دنياي عاشقانه و معصوم خواب ها
اين کوچه هاي وصل چه دورند و دير حيف
آهسته می روند به سويت شتاب ها
با آخرين توان دلم می سرايمت
درياست انتهاي مسير سراب ها
در آزمون دوري تو صبر می کنم
در چشم تو نهفته تمام جواب ها
جايي مرا ببر که در آن شهريار دور
جاري شود به جسم عطش روح آب ها
داروي شعر باز به دادم رسيد اوست
تسکين بي مضايقه اضطراب ها