ساحل آرام!

دل به دریازدم
دریا بردلم سنگ زد

درود بر استاد بزرگواروزیباکلامم
بسیار عالی بود
مثل همیشه کوتاه اما اقیانوسی ازمعنا
وباتوجه به اتفاقات چند روز اخیر بی مناسبت هم نبود
دست مریزاد

بارها گفته ام گاهی یک صفحه ی شعرموزون وآهنگین رامی خوانیم وتاثیر خاصی ازش نمی گیریم
اما گاهی یک جمله ی کوتاه تامدتها درذهن مخاطب باقی می مونه واین کوتاه شما حکایت همینه
دوجمله بیشتر نیست اما یک کتاب حرفه که به خیلی چیزها میشه ربطش داد....
هم می توان ازجنبه شخصی به ان نگاه کرد و زبان حال کسی است که یک تجربه ی تلخ شکست داشته درزندگی اش......
وهم ازجنبه ی اجتماعی مثل همین حادثه ی نفت کش سانچی.....
دلاورمردانی که عاشقانه برای کسب روزی حلال دل به دریازدن ولی برنگشتند ....وداغ بردل ملتی نشاندند
وعده ای هم پایکوبان از بلاهایی که برسراین مردم می آید......
وهم می توان به موضوعاتی مثل نامردی وناروزدن وبی وفایی هم ربطش داد
کسی که به شخصی اعتمادمی کنه اما نتیجه اش عکسه...
وجداز معنای عمیق وزیبایی که داشت شعرتون
همین چندجمله موجز سرشارازارایه های ادبی هم بود
وموسیقی معنوی ودرونی هم داشت
درجمله ی اول ازصنعت تشخیص بهره بردید
وقتی به دریا جان می بخشید....
و می گویید دریا به دلم سنگ زد.....
وجمله ی اخرهم که دیگه نورعلی نوربود
وسالهاست
ساحل به ریشم می خندد
کنایه ای بسیارزیباوعمیق.....
که پشتش ناگفته های بسیاری است که
دیگه عاقلان رااشاره ای بس.....
به دریامی زنم دل را
مرابرسنگ می کوبد
ببین ساحل چه می خندد
به سرگردانی این مرد!
شعرتون مرابه وجد آورد وبااجازه تون آهنگینش کردم.....
مانا باشید وافراغ اندیشه هایتان پرفروغ وجاودانه


شما عاشقانه دل به دریازدید
وما دوباره باورمان شد
دریای غم ساحل ندارد!
بداهه
بازهم تسلیت عرض می کنم این حادثه ی تلخ رابه خانواده های داغدار این عزیزان وتمام هممیهنان عزادارمان
دل به دریا می زنم دریا پریشان می شود
دل به صحرامی زنم صحراپریشان می شود
مانده ام بااین دل دیوانه ی لبریز درد
دل به هر جا می زنم آنجا پریشان میشود

جمیله عجم