غریبستان

الا یا ایها الساقی ,  خمستان ِ تو مهمانم 

برستانم ز  ظلمتگاه ,  غم آلودی پریشانم 

رها گشتم بدین اقلیم ,  ز منسوبان کم مقدار 

گهی معزوم اسپاهان ,  مدیدی قم و  کاشانم

قدح  پر کن که محزونم ,  ز رنگین طبعی خویشان  

کجا   ره توشه بر دارم ,  که مقصودی  نمی دانم  

جفا  بر اجنبی  کردم ,  ولکن مرحمت  رد کرد 

من از  بیگانه یاران است ,  که دلگیر و  گریزانم  

بنوشم  خط هفتم را ,  ز این پیمانه خونین  

که معدوم گردد اذکارش ,  زدند اخگر به دامانم  

رَوَد یک گرگ و  میش مفرد ,  (رسول) از این غریبستان  

که شاید  گردد آسوده ,  روان زخمی و  جانم