جشن تنهایی

مرگ

پای کوبی راه انداخته است

جشن تنهایی به پاست.

هویت،بی هویتم میان هیاهو

گم است!

ومن

چنگ میزنم کمر روزگار را

می بوسم لبان حقیقت

مست میشوم از شراب دروغ

چه حقیقت دروغی دارد تنهایی ام!!

امشب من

خیسی اشکهایم رابه خواب خیال دعوت میکنم

ارمغانی از نوع تاریکی

در ظلمات شب

همه وهمه با هجوم خاطرات

گوشه ای کِس میکنند و

اشک

میهمان بی صدا شکستنم است امروز....

پ.ن:مدتهاست خیالت بی خوابی رابه سرم زده

وچه بی صدا اشک مییزم در قاب قاب خاطرات

پ.ن:آنقدر خیالت را

خوابیدم

که بسترم طعم

بوسه های تورا میدهد!!