لاف عشق...بداهه

بداهه ای بر غزل "قفس عشق" شعر استاد محمد رضا نظری(لادون پرند)

***لاف عشق***

ای سبب این همه حیرانیم
کاش بیایی و بسوزانیم

خسته شدم بس که زدی لاف عشق
تا به کجا خسته بگردانیم

من به دلم مانده نگاهت کنم
کور تر از دیده ی کنعانیم

دست شفایت بکشی زنده ام
ورنه در این چاه تو زندانی ام

تشنه تر از باد به هرخطه ای
می کشم این ابر که طوفانی ام

کاش از این غصه رهایم کنی
ناب ترین بیت غزلخوانی ام

چشم به راهم که طبیبم شوی
تازه شد این عقده ی پنهانی ام

باز کن این موی پریشان ببین
لای سرانگشت تو زندانی ام

تا تو بیایی به دلم خوب من
شانه شود زلف پریشانی ام

خواسته ای باز صبوری کنم
صبر ندارم تو که میدانی ام

بداهه

******************

پ:ن :

فرقی نمی کند

کجای دلم را نشانه گرفته ای!

میدانم  که شکستن هدفت نیست....

********

اندوه سنگین صدایم قد می کشد

زیر رگبار نگاهت

بباران اشک را

تا دوباره تکثیر شوم بر شانه ات!