دل خاکی

چون در این درگه دلت اندیشه ی پاکی کند

نامراد است این دلت این راه را باکی کند

آرمان در دل ندارد تا خدا را هیچ غم

کین غم است چون در دلش این آرمان حاکی کند

آدمی چون در دلش گندم بخورد از کار بد 

تا خدایش ساخت آتش را که وی پاکی کند

من نمی دانم که در شولای عریانی چه ام

ورنه می دانم که در باطن بسی تاکی کنم

تا بخواندم شعر ایرج را به چشم خود بسی

در تفکر سخت می خواندم که دل خاکی کنم

باتشکر از همه ی دوستان این که اسم خودم اومد تو شعر یه لحظه جو گیر شدم زیاد جدی نگیرید تو رو خدا دعا کنید پشت کنکور بودن بد دردیه در ضمن شایدخیلی جاها اوزان عروضی رعایت نشده باشه به بزرگی خودتون ببخشید