پنجره را مي بندم

روزها می گذرد

و من از پنجره کوچک

تنهائی خویش

به خیابان پر از خاطره و کوچه تنگ

و به هر کس که شبیه تو

در این رهگذر است

دیده می دوزم و نومید

به خود می گویم

                             < خبری از او نیست >

دیگر از ماندن در

چنبره خاطره ها

که مرا سخت به خود می فشرد

                             - بیزارم

باز می گردم و در دل

به تمام باورها

که مرا عاشق دیدار تو کرد

                             - بی صدا می خندم

دلم از  پنجره و خاطره و کوچه گرفت

چشم می پوشم از این بس

به همه احساسم

که وفا نیز دروغ است ‌٬ دروغ

از تو هم می گذرم

                            - پنجره را می بندم

با سلام .من اين شعر را چون خيلي دوست داشتم  از مجموعه شعر و قصه ايشان انتخاب كردم و نوشتم . شايد كسي ديگر هم بپسندد .  ندا