بر گشت به خویشتن خویش

دگر  قصد  کردم،از امروز من

ز دلتنگی  و  غم،  نگویم سخن

به سر  آمد  آن  قصه  عاشقی

بسی  شادمانم  در  این انجمن

به دفتر نویسم مَنَش خاطرات

روانه شده روح من بهر تن

چو سرزنده مانی به گیتی چنین

تو را خوش تر آید زمین و زَمَن

دریغا که هجرش بود مشکلم

برابر بود مثل خار و چمن

دریغا که کردست جفا آن نگار

ندانستم   او  باشد  استاد  فن

ز کف داده ای آریا را،بِدان

ضرر کردی و لاف عشقت، مزن