کدخدا

 کدخدای روستای ما بلای روستاست

مردک بی جنبه می گوید خدای روستاست

نقشه های رنگ رنگی بر زبان دارد ولی

در دل او نقشه ی جغرافیای روستاست

چشمه و کاریز را دیشب به نام خویش کرد

ملک طلقش ابتدا تا انتهای روستاست

هیچ کس بی رخصت او بر نمی آرد نفس

صاحب هرچیز و کس حتّی هوای روستاست

برف و باران هرچه می بارد برای کدخداست

سیل و سرما هرچه می آید برای روستاست

دیگر آن گلهای وحشی را نمی بیند کسی

تا مترسکهای وحشی هرکجای روستاست

دختران گلپر و پاکیزه رو را خون دل

از پسرهای زمخت و بی وفای روستاست

ارسلانی کو، اسیر دیو پولادین زره

دختر پاکیزه و فرّخ لقای روستاست

تا لباس همت مردان ز ترس کدخدا

مثل گندمزارهای نخ نمای روستاست-

کدخدا در دل نوازد داردار و داردار

مرده از آهنگ او تن تن تنای روستاست

مشکل از نذر و نیاز و آه و واویلا گذشت

همتی قدر نخود مشکل گشای روستاست

هست در این روستا درویش پاکی مرد دین

مرد دینی کآبروی مردهای روستاست

این گل مولا، سرش سبز و زبانش سرخ باد،

خسته و پژمرده دل از کدخدای روستاست