آدم سنگی

دور و بر من هزار آدم سنگی است

نه! بی حد و بی شمار آدم سنگی است

در کوچه و پشت بام آدم برفی است

در گوشه و در کنار آدم سنگی است

گر آدمیان یکی یکی می میرند

پاینده و پایدار آدم سنگی است

افتاده و خوار اگر چه آدمهایند

بر قله ی افتخار آدم سنگی است

آهسته! که با تیغ اجل می تازد

بر اسب جنون سوار آدم سنگی است

گردن چه کشی مگر چه خواهی دیدن

دستش به طناب دار آدم سنگی است

از عشق مگو مگو که دیّاری نیست

مرد و زن این دیار آدم سنگی است

میخانه ببندید کسی نشنیده است

کز نشئه ی می خمار آدم سنگی است

باید که حصار شهر را برداریم

پیش و پس این حصار آدم سنگی است