محاق ماه

دیدی رسید روزوصالم به شامگاه

بالغزش ستاره بختم به قعرچاه؟

آیاشده که ازدل آتش کنی عبور

درهرم جان گداز وشررناک تیرماه؟

آیا شده درون تو یکبارتاسپهر

سربرکشد شرارترس پشیمانی ازگناه

آیا بسان شمع که دودش رودزسرمدام

ازسینه ات برآمده امواج دودآه؟

گاهی شدی زبون وزمین گیرهم شدی

با اولین جرقه ی سوزان یک نگاه؟

یارم زمن برید ونهان گشت ازنظر

چون لحظه های تیره وتلخ محاق ماه

تنها منم که درجهنم ناکامیم دهم

تاوان جاودانه ی یک عمراشتباه

اما چه سود ، سنگ صبورم تونیستی

من دانه های اشکم وتو مست قاه قاه

اکنون شهاب دلشده محروم وناشکیب

مانده به انتظارتو چشمان او به راه