ابرسیاه غرور

به ساز سوز سینه اگر می رقصید

این دل،آتش نگرفته می تفتید

اگردلم به هوای هوس عاشق بود

حتما و زین همه تازگی می گندید

به خدای خوبان ،به خم لب نزده

ای کاش دلم مستی عشق می فهمید

در این شبانی شبهای بی انتها

رمیده رمه ای هم به دلم می خندید

اگر نبود ابر سیاه غرور

مهرعشق دو سه باری به دلم می تابید

عمری است ثانیه هابی توساعت میشود

ای کاش ساعت هابی تو می خوابید

ز نوای نای نی زنی فهمیدم

نفس به دو دستان عشق می نازید

ای عشق وزان همه ترحم که نه

آه دلم زدست خودش می رنجید