🖤معرفت‌شناسی غیاب🖤

درود بزرگوار
بسیار زیبا و جالب بودند
موثر و پر معنی

نگاه فلسفی و گیرایی به حضرت زهرا داشتید...
و کمی هم به حضرت مسیح؛...
و پایان هم تامل‌برانگیزتر...
فقط با این بخش خیلی موافق نیستم و نباید عمومیت داد؛

قدرتِ زن امروز در «نمایان شدن» است
و قدرتِ تو در «بنیان بودن»...

درود بر شما نویسنده‌ی توانا
بسیار عالی چون همیشه
شاد باشید

درود جناب امیری
زیباست

لذت بردم
هزلران درودبرشما
شاعر و دوست گرامی

سلام دوستان عزیز فریخته شهادت دختری اخمد مختار و همسر شیر خدا را به شما دوست داران ان بانو تسلیت می گویم
در دهه فاطمیه، دل‌ها به سوگ می‌نشینند، اما این سوگ، فقط گریه نیست؛ بیداری‌ست. بازخوانی راهی‌ست که فاطمه س رفت تا ما امروز بدانیم که دفاع از حق، گاهی به قیمت جان است، و سکوت در برابر ظلم، گاهی بزرگ‌ترین فریاد.

او در جوانی، با بدنی زخمی، با دلی شکسته، و با قلبی پر از نور، از دنیا رفت اما نامش، راهش، و صدایش، هنوز در جان شیعه جاری‌ست. دهه فاطمیه فرصتی‌ست برای بازگشت به اصل برای شناخت جایگاه زن در اسلام، و برای درک عمق پیوند میان عشق و حقیقت.

🦋در این روزها، هر دل عاشق، هر جان بیدار، و هر چشم منتظر، به خانه‌ی خاموش علی و فاطمه نگاه می‌کند؛ جایی که نور خاموش نشد، بلکه در دل شب روشن‌تر شد.🦋

درود بر شما دوست ادیب

بسیار عالی

🌷🌷🌷🌷🌷

سلام

درست نیست در محفل ادبی از آواتاری (عکس پروفایل) استفاده کردید که نیمه تنه‌ی بالای مرد لخت است

ضمناً اول چیزی که مَرِ عشق به اهل‌بیت علیهم السلام است توجه به فرمایشات حضرات معصومین علیهم السلام است نه آدم عکس نیم تنه لخت‌شو کنار دریا قرار بده در دیدِ عمومی که زن و دختر مردم حضور دارند و بعد دم از حضرت فاطمه سلام الله علیها بزنه

در مورد ارسالی‌هاتونم قبلاً هم عرض کردم اما نه به این صراحت
ارسالی شما در نهایت یک متن ادبی ناپخته‌ی پر از اطناب است، چرا که چه شعر آزاد و چه سپید تعریف و متر دیگری دارد و مرامنامه‌ای غیر از این نوشتارهای طولانی و مونتاژ شده‌ی شما

با خط خط کردن و سطر سطر کردن یک متن هرگز شعری ایجاد نمی‌شود، بلکه شعر ابتدا به ساکن قریحه و قوای عاطفه و احساس است که این قریحه و قوای عاطفه و احساس اگر بر ترازوی مرامنامه‌ی قالب‌ها بنشیند و همراه با استخدام صورخیال و بهره از صنایع و بدایع شود آن‌وقت شاید شعری متولّد و خلق گردد، جز این اتلاف وقت‌ خود و دیگران‌ست!

یک مراجعه به نگاه ادیبانی چون قیصر امین پور، جناب شاملو، علی موسوی گرماروی، سهراب سپهری، سلمان هراتی و... کنید خواهید دید که اگر این عزیزان دست به خلق شعر سپیدی، یا شعر آزادی زده‌‌اند اول به آگاهی نسبی در ادبیات رسیده‌اند و جملگی در دریای شعر کلاسیک حسابی تن به آب زده‌اند و مرامنامه شعر را دانسته‌اند نه اینکه الکی کاغذ را سیاه و پرگویی کنند و حتی ندانند شعر آزاد مرامنامه‌اش چیست

بدون بلد بودن خیاطی پارچه تلف می‌شود