اشعار

سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری

	عضویت در شعرناب
	درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

	حمیدرضا نصرآبادی(طوفان)
	علی باقری خورآبادی
	لیلا برادران
	مریم رمضانی
	مسعود مدهوش( یامور)

معرفی شاعران معاصر

شاعر و هنرمند
نازنین جهانگیری

انتشار ویژه ناب

محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک

دلار رسوا

خط فقر از 23 میشود پنجاه...

دوزخِ فریب

قلبم را به بازی گرفتند، آنان که دم از عشق می‌زدند؛ روحم را با شلاقِ ندامت کُشتند، آنان که از صد...

آهنگ بوم بوم

لحظه ی ديدار تو من/ عقل و دلم رفت کلّا هوش و حواسمم نیز/ بردی تو با خود عزیز یاد من رفت کارام/ سس...

در دهان بنفش رؤیاهایم

آغاز میشوم.. ...

تقویم روز

پنجشنبه 22 آبان 1404

شهادت سيد علي اندرزگو به دست مأموران ستم‌شاهي پهلوي، 1357 هـ ش

23 جمادى الأولى 1447

Thursday 13 Nov 2025

حمایت از شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

زیباتر از این نیست در عالم(بسم الله الرحمن الرحیم)به سایت خودتان شعرناب خوش آمدید.فکری احمدی زاده(ملحق)مدیر موسس سایت ادبی شعرناب

پنجشنبه ۲۲ آبان

تشت رتگین
شعری از
طوبی آهنگران
از دفتر دفتر شعر طوبی نوع شعر غزل

ارسال شده در تاریخ ۸ روز پیش شماره ثبت ۱۴۱۹۸۶

بازدید : ۱۱۲ | نظرات : ۴۷

مرا دنبال کنید

رنگ شــعــر
رنگ زمینه

دفاتر شعر طوبی آهنگران

دفتر شعر طوبی

دفتر طوبی

گلستان ادب

آخرین اشعار ناب طوبی آهنگران

خمِ زلفِ تو مشکین است، میِ ناب تو شیرین است
ز باباب معرفت دیدم گل باغ تو نسرین است
زمانی شورآمد که حسن تو به دل بشنست
دلِ شیدا گران افتاد همان تَشّتی که رنگین است
چه سازم که این دیر دیر اسیری، اسیرِ چرخِ بی‌رحمم
سیه‌رو گشتم ای جانا، به پیشِ شاهِ که زرّین است

به‌دستم دف گرفتم، تا زنم بر سینه فریاد
که پنهان دارم آن غم را، ز خونی کز در آستین است

در آیینه بدیدم باز، مهِ شب را به ناز و ناز
شدم خاموش، کز خورشید، جمالش ان فروغ این است

کجاست آن مونسِ جانم، شفای زخمِ بی‌مرهمی
که آه از سینه‌ام برخاست، ز دنیا که نه خوب بین است

در این دیرِ پرآشوب است، همه بیگانه و خاموش
دلِ غمگین کشد باری، که از سنگین‌تر از کین است

نه هم‌صحبت، نه هم‌رازی بود در شهر
دل از مهرِ نگارم دور و این دُوری چه سنگین است

همه در سازِ دین‌اند و، تهی از نور و بی‌معنا
کجا شد مردِ مردان آن، کُله‌پوشی که سیمین است

شکست آن شاخِ سنوبر، فتاد از شاخه بی‌جانش
ستمگر گرگِ خون‌خواری‌ست، که دریدن را یقین است

برو ای خاکِ دنیا، که فریبی بیش نیستی تو
طُوبی هم ز هجران، در سخن، آشفته و غمگین است