پشت دیوار نگاهم

درود بزرگوار
پر احساس و زیباست

بانوی بزرگوار، افسانه احمدی (پونه)
این شعر،روایتی دردناک و تصویری از شکاف میان آرامش ظاهری و طوفان درونی است که در آن "پونهٔ بهاری" وجود، زیر باران سنگین بی‌توجهی‌ها پژمرده می‌شود. تشبیه "انار سرخِ پاشیده" و "مارِ بر خود پیچیده"، عمق زخم‌های خاموش را با هنرمندی تمام نمایان می‌سازد.
همواره بوی شفابخش بهار،زخم‌هایت را التیام بخشد.
قدح