( آسمان )

صبحی دیگر
از روزهای پُر هیاهویِ تکراری
و این انسانها ،
که در هم موج میزنند
صدای گنجشک ،
با صدای ارابه های آهنین در هم آمیخته
او هم ضجه میزند
از این همه آهن و سنگ و پولاد
و این دود سیاه
که شهر را فرا گرفته
و بَهانِه تازه این دل ،
آسمان آبی !
کاش میشد ،
سینه را شکافت ،
دل را پرواز داد
تا ببیند این دل
آسمان ، همه جا یک رنگ است
همه جایَش این است
همه جا غمگین است