رقص مردگان در رحم هیچ

طولانی و زیباست
جسارتا حشویات ندارد؟

فرهیخته اهل سخن، جناب آقای مهیار باقری نیا امیری (نجوای سایه)
این شعر، سفر به ژرفای تاریکی‌های متافیزیکی است که در آن "تولد معکوس" و "رقص مردگان"، هستی را در مهی از پوچی معلق می‌کند. تصاویری چون "خدای یتیم" و "ستارگان مرده‌ای که هنوز می‌درخشند"، وجدان خواننده را با شکوهی تراژیک می‌آشوبند.
باشد که این دردِ آگاه، سرانجام به روشناییِ رهایی‌بخشی تبدیل شود.
قدح

درود بر شما
جناب مهیار باقری نیا
شعری زیبا سرودید
موفق باشید

درودتان