هولوگرامِ تنهایی

درود جناب لاهیجی گرامی
بسیار زیباست آفرین👏👏🌺🌺

درود بر شما جناب دکتر لاهیجی عزیز
بسیار زیبا و عالی

با اندک کلمه ای کلی حرف زدید
واین ویژگی یک رباعی خوب است
برعکس دربیت اول ودوم هرکدام معنی متفاوتی داشتند
وچقد جالب وزیبا شده بود این واژه آرایی
دیوان محاسبات دل هم ترکیب بکر وقشنگی بود
آفرین

درود استاد عزیز
جالب و زیباست

درود جناب دکتر لاهیجی زیبا و ارزشمتد سرودی

سلام دکتر جان
درود خدا بر استاد و خالق ابیات جانانه
چه سعادتی که نفر اول این شعر زیبا رو خواندنم
دست و قلمتان بی بلا🌹🌹🌹🌹

سلام و عرض احترام جناب دکتر لاهیجی معزز

قلم و کلامتان دوست داشتنی است

روزتان بخیر و خوشی

درود جناب لاهیجی🍂
قلم‌تان همیشه پر احساس و جاودان
زیبا قلم زدید....
لذت بردم:)
ماندگار باشید ✨️

درود و عرض ارادت جناب دکتر لاهیجی عزیز
سروده ای به غایت دلنواز و زیباست
خیلی لذت بردم

از یکان یکان شما بزرگواران سپاسگزارم

درود بر شما استاد لاهیجی بزرگوار
ّبسیار زیبا سرودید واقعا لذت بردم

درود جناب لاهیجی

سلام ودرودبرشمازیباسروده اید

درود و عرض ادب
ایهام در کلمه عکس رو خیلی دوست داشتم

یاد می گیرم از قلم توانمندتان برادر عزیز🌿🌷🌿🌷

درودها دکتر لاهیجی عزیز

بسیار زیبا سرودید

تصویر هم آرامش‌بخش و جذاب است

بسیااااااااار زیبا بود

👁️‍🗨️پـً۪۪۪رفکــََِِٰٰٖٖـَِٰٖ↜ـَِٰٖـَِٰٖت
👁️‍🗨️👁️‍🗨️پـً۪۪۪رفکــََِِٰٰٖٖـَِٰٖ↜ـَِٰٖـَِٰٖت
👁️‍🗨️👁️‍🗨️👁️‍🗨️پـً۪۪۪رفکــََِِٰٰٖٖـَِٰٖ↜ـَِٰٖـَِٰٖت
👁️‍🗨️👁️‍🗨️👁️‍🗨️👁️‍🗨️پـً۪۪۪رفکــََِِٰٰٖٖـَِٰٖ↜ـَِٰٖـَِٰٖت
👁️‍🗨️👁️‍🗨️👁️‍🗨️👁️‍🗨️👁️‍🗨️پـً۪۪۪رفکــََِِٰٰٖٖـَِٰٖ↜ـَِٰٖـَِٰٖت
👁️‍🗨️👁️‍🗨️👁️‍🗨️👁️‍🗨️👁️‍🗨️👁️‍🗨️پـً۪۪۪رفکــََِِٰٰٖٖـَِٰٖ↜ـَِٰٖـَِٰٖت
👁️‍🗨️👁️‍🗨️👁️‍🗨️👁️‍🗨️👁️‍🗨️پـً۪۪۪رفکــََِِٰٰٖٖـَِٰٖ↜ـَِٰٖـَِٰٖت
👁️‍🗨️👁️‍🗨️👁️‍🗨️👁️‍🗨️پـً۪۪۪رفکــََِِٰٰٖٖـَِٰٖ↜ـَِٰٖـَِٰٖت
👁️‍🗨️👁️‍🗨️👁️‍🗨️پـً۪۪۪رفکــََِِٰٰٖٖـَِٰٖ↜ـَِٰٖـَِٰٖت
👁️‍🗨️👁️‍🗨️پـً۪۪۪رفکــََِِٰٰٖٖـَِٰٖ↜ـَِٰٖـَِٰٖت
👁️‍🗨️پـً۪۪۪رفکــََِِٰٰٖٖـَِٰٖ↜ـَِٰٖـَِٰٖت

سپاسگزارم

سلامت باشید

هر دوستیِ حقیقی نوعی جدایی از دیگران و حتی نوعی عصیان است…در دوستی باید استثنا قائل شد.

وقتی من دوستتان می‌شوم، رابطه‌مان ما را از «دیگران» متمایز می‌کند‌ و به این ترتیب کیستی و هویت هردوی ما را مشخص می‌کند. پس وقتی دوستی ترکم می‌کند، نه فقط من بلکه آن کیستی و هویتی را که به‌واسطه‌ٔ رابطه‌مان به دست آورده پس می‌زند. پایان یک دوستی به‌نوعی مرگ هردوی ماست: چیزی است که واقعاً باید برایش سوگواری کرد.

در مباحث فلسفی، همیشه دوستی را رابطه‌ای می‌دانند که افراد را به‌هم پیوند می‌دهد، انگارنه‌انگار که هر پیوند درعین‌حال نوعی گسستن هم در خود دارد.

الکساندر نهاماس
فلسفه‌ی دوستی
ترجمه‌ٔ آیدین رشیدی

مسحور
محصورِ حالِ ننوشتن
نیشِ تنهایی باز
مرگ آغاز
مثلاً مثلِ جهنمِ پایانِ‌ کارِ خودکار
چهارفصل مبسوط
جنازه‌اش رویِ دستم مانده است!


آه! کجایی بی سن و سال‌ترین آغوش
خاموش چرا نشسته‌ای
بیا بگو
برقص
بخند
من کال
لال می‌شوم!

تو
تنها تو باشی همه‌چیز خوب
چله‌ٔ زمستان گرم است
تابهٔ دل
نیم‌رویِ خورشید می‌خواهد!

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سیدمحمدرضا لاهیجی
ساکوتی. هند. دهلی‌نو
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

فَسَقَىٰ لَهُمَا ثُمَّ تَوَلَّىٰ إِلَى الظِّلِّ فَقَالَ رَبِّ إِنِّي لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ

پس [موسی] دام‌هایشان را آب داد، سپس به سوی سایه برگشت و گفت: پروردگارا! به آنچه از خیر بر من نازل می‌کنی، نیازمندم.



قصص ۲۴

سلام و عرض ادب جناب آقای دکتر لاهیجی ارجمند
هر اثر هنری از شما قابل تقدیر است. به زعم بنده این رباعی می‌تواند جلوه‌ای از زبان روح نهفته‌ و احساس شما که با تصویرتان مزین گردیده، باشد. بسیار زیباست. دست مریزاد.

برشی از یک کتاب

داشتن تصویری مطلق از نزدیک‌ترین کس خود یا هر انسان دیگری نشانه‌ی عدم محبت است، بنابراین این‌که بگوییم: تو چنینی و چنان و دیگر حرفی نمانده است، گناه محسوب می‌شود....

اگر انسان کسی را دوست داشته باشد، همه‌ی امکانات را برای او باز می‌گذارد و به‌رغم خاطرات ناخوشایند آمادگی آن را دارد که پیوسته شگفت‌زده شود و با شگفتی ببیند آن‌که دوستش دارد طور دیگری‌ست، فرق کرده است و با تصویری که تو ازش ساخته‌ای تفاوت دارد.


اشتیلر
ماکس فریش
مترجم علی‌اصغر حداد
صفحه ۱۴۹

سلام و عرض ادب
زیبا بود و غمگین دکتر لاهیجی گرامی

برشی از کتاب هم عالی بود و مفید

سلامت باشید و شاد
🌸🌸🌸🌸🌸🌸

سلام و عرض ادب دکتر لاهیجی عزیز قلمتان ماندگار

داشتم از خودم سوال می کردم
چرا دفتر محاسبات همش باید محاسبه ی غم را بکند دیوان به آن دور و درازی یک مراجع دقیق جز غم نداشته باشد؟!

بعد به خودم رجوع کردم لحظاتی بوده که تمام حس هایم جز غم تعطیل بودن
یعنی انگار تمام سیستم یکپارچه غم باشد
شاعر هم می گه غم تمام هستی من است نوعی تناقض یا نگاه طنز تلخ که دل مجبور شده یک دیوان محاسبات یک کارمند همیشه فعال آنجا داشته باشد

کرکره دلتان رو به شادی

تصور کن در جنگلی قدم می‌زنی و سگی کوچک را می‌بینی که کنار درختی نشسته است. وقتی به او نزدیک می‌شوی، ناگهان دندان‌هایش را به تو نشان میدهد و میخواهد به سمتت حمله ‌کند. تو در اینجا احساس ترس و خشم می‌کنی. اما بعد متوجه می‌شوی که یکی از پاهایش در تله‌ای گیر کرده است. در همان لحظه، حالت ذهنی ات از خشم و ترس به شفقت و دلسوزی تغییر می‌کند؛ تو ناگهان متوجه میشوی که علت پرخاشگری سگ، از رنج و درماندگی‌اش می‌آید.
همین موضوع در مورد همه‌ی ما نیز صدق می‌کند. وقتی رفتار آزاردهنده‌ای از ما سر می‌زند، معمولاً به این دلیل است که ما هم به نوعی در تله‌ای گرفتار شده‌ایم.»

تارا براچ

ناصر تقوای در گذشت

روحش شاد...

یکی یکی پر، خواب را سر می‌کِشند

وقتی کسی شما را می‌رنجاند به این خاطر است که او خودش عمیقاً از درون رنج می‌کشد و به همین دلیل رنجش‌ لبریز شده است. او به مجازات و تنبیه نیاز ندارد بلکه به کمک نیاز دارد. این پیامی است که او در حال ارسالش است

تیک نات هان

کاش انسان قدر یک پنجره می‌رقصید آن‌وقت پنج فصل زندگی می‌کرد!

عرض ادب جناب دکتر والا سخن!
زیبا بود و پرمفهوم.
درودتان!

هرگز زمانی نبوده و نخواهد بود که تمام انسان‌ها به یک اندازه خوشبخت، ثروتمند، دانا یا تندرست باشند. در حقیقت، هیچ‌یک از این کلمات معنا و مفهومی ندارند مگر آنکه نقطه مقابلشان نیز وجود داشته باشد، اما این بدان معنا نیست که وقتی کسی را می‌بینید که کمتر از شما خوشحال است یا بیش از شما در رنج است، نباید نسبت به او شفقت داشته باشید یا در حد توان برای یاری‌اش تلاش نکنید. بلکه برعکس، باید به همه عشق بورزید و به همه کمک کنید، چون صرفاً از این طریق می‌توانید به خودتان کمک کنید.

وقتی می‌کوشید تا از رنج انسان‌ها یا هر موجود زنده‌ی دیگری بکاهید، چه تلاش‌هایتان موفقیت‌آمیز باشد چه نباشد، خود شما از این طریق ازنظر معنوی رشد می‌کنید به‌ویژه اگر این خدمت را بی‌چشمداشت انجام دهید و نه با احساسی خودخواهانه‌ و از سر ایگو که «این من هستم که دارم این کار را انجام می‌دهم»، بلکه با این آگاهی که: «خداوند مرا مجرای این خدمت قرار داده است؛ فاعل اصلی اوست و من یک ابزار.»

رامانا ماهارشی