نمازِ بی‌نور

درود و مهر بیکران بر استاد بانو الهه‌ی احساس

سپاس از حضورتان، از مهر صمیمانه‌تان،
و از تبریک دلگرم‌کننده‌تان که
همچون نسیمی نوازشگرِ جانِ قلم است
تکرار این محبت، هرگز ملال‌آور نیست؛
بلکه چون شعری دوباره‌خوانده، دلنشین‌تر می‌شود...

در این مسیرِ پرپیچ و خم واژه‌ها، دعای خیرِ
بزرگوارانی چون شما، روشن‌ترین چراغ راه ماست.

قلم اگر ارزشی دارد، وام‌دار نگاه‌های نازنینی‌ست
که با دل می‌خوانند و با مهر می‌نگارند...

پاینده باشید
در سایه‌ی لطف یزدان،
و در روشنای واژه‌هایی که
از احساس‌تان می‌جوشد