آبشار

مسمط مربع

...

پر شور و بی‌قرار، و در خود چه برقرار
از اوج تا فرود، به تکرار بی‌شمار
همواره‌ای‌ که رو به سقوط است آبشار
تمثیل خوش‌نشانه‌ی در خویش مردن است
...
اوج صدا که رو به سکوت است هر زمان
وقت سکوت سمت صدا می‌شود روان
در این ترانه‌‌ای که بلند است بی‌گمان
آواز بی‌دریغِِ به خود دل سپردن است
...
از اوج تا فرود که آواز می‌شود
بعد از فرود خویش که آغاز می‌شود
وقتی که در تمام تنش ساز می‌شود
سازش پر از خطوط بلند شمردن است
...
هی مرگ بعد مرگ خودش را شمرده است
جز مرگ را به سمت تکرر نبرده است
سمت فرود خویش چنان سرسپرده است
گویا که در تلاطمِ با خویش بردن است
...
با خود که می‌برد به خودش این سجود را
بعد از سقوط، رو به خودش این صعود را
همواره آبشار که عمق وجود را
تمثیل خوش‌‌نشانه‌ی در خویش مردن است
...

 

شبنم حکیم هاشمی