رویای خیس

رویای خیس

آمدی دیشب به خوابم  گریه میکردی چرا
می‌فشردی تنگ  در آغوش خود  جان مرا

شعله  بودی  و شرر بر قامتم  انداختی
در  شبستانِ  نگاهم  آتشی کردی  به پا

دستهایت را گرفتم  ابرهیمی زاده  شد
در گلستان تنم ، رستی ز داغ شعله ها

تیرِ  چشمانت  کمانِ  ابروانم  می‌کشید   
تا  اصابت  کرد بر لبها ، شنیدم  این نوا

"هَیتَ لَک" این بار باید بوسه بارانت کنم
مرهمی باشی شوم از خستگی‌هایم "رها"

چشمهایم را گشودم بوی تو پیچیده بود
خنده های پنجره ، می داد روحم را جلا

قاصدک فریاد میزد مژده ی وصل تو را
ساز  میزد  بادِ عاشق  با  درختِ  مبتلا

مست گشتم از نگاهت  شد دواتم  اشکِ تو
وز می چشمت نوشتم شعری از جنسِ خدا
                                            
                                           اتکالی"رها"