هزارپا

یکی کتاب می خواند
یکی آشپزی می کند
یکی ظرف می شورد
حتی گوشه ی خانه خاک می خورند
بعضی از بوسه های جا مانده
دیوارِ دیوانه هم به تَنِ خود
چند قابِ زنده را چارمیخ کرده؛
مثلِ ماهیگیری که طعمه ی قلاب می شود،
یا پاروی خائن
کفِ هر قایقِ اسکله را
سوراخ می کند
و هزارپای روی سقف
که به قطارِ مسافربری
تغییر جنسیت داده
در جیبِ واگُن وُ
آن دوستَت دارم،با موی فِر
یک بلیطِ بی بازگشت گذاشته است؛
ایستگاهِ بعد،
آخرین تابلو:
من چیز زیادی
از این زندگی نمی خواستم
اگر می گفتی
عطرِ گردن تو
عصاره ی کدام گُل اُستوایی ست؟؟؟
که شیشه ادکلن ها
از فراقِ این رایحه
تصمیم به شکستن گرفته اند!!

 

هزارپا
پژمان بدری