به یاد رود پدر

درود بزرگوار
بسیار بجا و زیباست
عمر را برای آب شناسی کنار رودخانه ها،دریاجه ها و آبهای خلیج فارس و دریاعمان سپری کرده ام
خدا قبول کند
کارون،زاینده رود و بقیه آبهای سطحی جهان زنده اند ولی این ما انسانها هستیم که گردنشان را می فشاریم و اجازه حیات به آنها نمیدهیم

چه قلم‌ زیبایی دارید هر چند تاسف‌بار...
آفرین‌تان
درود بر شما بزرگوار

سلام و درود فراوان بر شما شاعر ارجمند
تفکر برانگیز می‌سرایید
واقعا با تغییرات اقلیمی طبیعی و بیشتر از آن غیر طبیعی ساخته بشر آینده زمین به کدام سمت می‌رود...

دم شما گرم

زیباسرودی بود
قلمتان نویسا
هزاران درود
موفق باشید

درود تان گرامی

زیبا بو د

درود فراوان
زیبا بود

رودها، تنها آب نیستند...
آن‌ها تاریخ‌اند، صدای مادرند در لالاییِ نخستین،
دست پدرند بر پیشانیِ خاک،
و کارون، از میان آن‌ها،
بیش از یک رود بود؛
اسطوره‌ای خسته از جغرافیای بی‌رحم،
پدری که فرزندانش،
تنها او را در نقشه‌ها دوست داشتند،
نه در نبضِ حیات


سلام و درود جناب میاحی عزیز
چقدر بااحساس و دغدغه مند سرودید
واقعا زیباست
موفق باشید

درود بزرگوار
پرمحتوا سرودید

سروده‌ای برای کارون تقدیم به صفحه‌ی پربارتان:

به نام آفریدگار آب و زندگانی!
.
زمزمه، با زمزمِ جان می‌کنم؛
دردِ دل، با جامِ رضوان می‌کنم:
حقّ خوزستان مگر بی‌آبی است؟!
حقّ خوزستان زلالِ آبی است!
***
***
در جنوبِ کشورم بلوا به پاست
رودخانه، رفته وُ، ردّش به جاست
.
آب‌ها خشکیده‌اند از چشمه‌سار
مردم‌اند از دستِ بی‌آبی، نزار
.
بوده روزی، رودِ کارون، باصفا
منبعی بوده، برای کِشت‌ها
.
در کنارِ آن، تمدّن‌های ناب
پاگرفته، پُرتب و، پُرالتهاب
.
حیف حالا، گشته خشکیده، دهان
تشنگی دارد نهانش، بی‌گمان
.
رودخانه، تشنه است آبش دهید
چشمه‌ای، از جنسِ مهتابش دهید
.
خسته‌اند از تشنگی مردم کنون
آب را می‌خواهد احساسِ جنون
.
آبِ نابی که، زلال و، آبی است
حقّ خوزستان مگر بی‌تابی است
.
کو نوای نای و چنگ و، ارغنون
در «لبِ کارون» و دنیای جنون*
.
جنگ، چون آورد سر، از خود برون
شد «لبِ کارون» و «گل‌بارانِ» خون
.
در دفاعی که، مقدّس بوده است
مِهرِ کارون، یادِ هر کس بوده است
.
پس چرا بعد از دفاع و، جنگِ سخت
در رهش، افتاده صدها سنگِ سخت
.
با تفکّرهای وجدانِ صفا
بنگرید اینک به حال و، روزِ ما
.
ای بزرگان اندکی فکری کنید
کارِ مردم را به لب، ذکری کنید
.
کوششی در رفعِ مشکل‌ها کنید
حقّ مردم را زِ نو، احیا کنید
.
حقّشان آبِ صفای زندگی‌ست
حقّشان پیوسته‌ی پایندگی‌ست
.
زهرا حکیمی بافقی (الف_احساس)
تیرماهِ ۱۴۰۰.

درودتان جناب میاحی ارجمند☄️🍃☘️✨


بسیار زیبا و پر مغز قلم توانمندتان پایا✨☘️🍃☄️

درودتان باد جناب مباحی عزیز و ادیب
زیباست و دلنشین
رد قلمتان ابدی 🌹🤍🙏

درود وعرض ادب واحترام
صبح خوندم شعر زیبا ودغدغه مندتون رو الان موفق به کامنت گذاشتن شدم
بسیار زیبا عالی وتلخ
به امید روزهای فراوانی وسبز

درود فراوان به جناب میاحی
این زیبا سروده نه تنها غمی پنهان و آشکار از آنچه امروزمان را شامل شده را روایت می‌کرد که برای بنده زنده شدن تلخیه نبود پدریست که دیگر ندارمش

هزاران درود بر شما 👏

درود‌برشما‌شاعر‌نکته‌سنج
موفق‌باشید