ناامیدی مدرن....

بانام ویادخدا
درود برشما جناب فریادی عزیز
آفرین بسیارزیبا بود
لذت بردم

🌼🧊شعرتان درعین داشتن تصاویر زیبا وبکر بسیاربلندمعنا بود
اگر بادقت بخوانی هربندش مخاطب را به تامل وتفکری عمیق دعوت می کرد!
مثلا دربنداول از آرایه ی ایهام استفاده شده
ثریا هم نام زنی است و هم که نام دیگرآسمان که فک میکنم دراینجا نام زنی است ...
شاعرمی گوید خواستم به ثریا برسم
ثریا کیف گمشده اش رادربازارازمن طلب می‌کرد
کنایه ی عمیقی پشتش بود
ومیشود خیلی درموردش حرف زد وبرداشتهای گوناگونی ازآن داشت
یاشاعر منظورش این است که در راه رسیدن به عشق و کسی که دوستش داری خیلی پستی بلندی وسختی است ویا اینکه می گوید من ثریا را عاشقانه دوست داشتم ولی او فقط به دنبال جیب پولم بود تا برایش خرید کنم فقط و به پول من فکرمیکرد وعشقی درکارنبود ....
معضلی که الان گریبانگیر رابطه های امروزی است که همه چیز پول شده و دختران وپسران عشقی ندارند فقط همدیگر رامی تیغند..
🌼♦️دربندبعدی
خواستم به قله قاف
رهسپاربشوم
قاپم را دختری در مترو زد
که اینجاهم بسیارتامل برانگیزه این جمله
قاپ رادزدیدن هم
همانطور می دانید کنایه از این است که کسی را به لطایف الحیل تحت تاثیر قرار دهند و آنچنان نظر مساعدش را به خود جلب کنند که هر چه از او بخواهند بکند
که البته رهسپارشوم بهتره وروانتر
خواستم رهسپارشوم ازنطر تالیفی بهتره ودرست تره
🌼♦️ویا این بند :
بساط سمبل هایم راگذاشتم گوشه ی
آخرین روز های اسفند
به حراج
ولی دیدم
همه به بساط گل های مصنوعی
هجوم بردند
دراینجا هم شاعر ازبی مهری مردم میگوید
مردمی که این روزها اینقدر بی عاطفه شده اند که گلهای مصنوعی را بهتردوست دارند تا گلهای زیبای طبیعی واین خودش یه درده یه جورایی میشه این برداشت راکرد که من عشق واقعی رادرکف دستم گذاشته ام و چوب حراج به دلم زده ام اما کسی نمی فهمد ودرکی ندارد حتی مخاطب با این تصویر یادکودکان کار می افتدکه گل بدست درهوای سرد کنارخیابانند ولی کسی اعتنا به آنها نمی کند ....

🧊🌼درهرسه بندبالایی شعربه نوعی شاعراعتراض هم دارد به اوضاع کنونی جامعه وفقری که گندزده به همه چیز و تمام امورزندگی راتحت تاثیرقرارداده. معیارها و ارزشها را عوض کرده
دیگرعشق آن مفهوم قدیم راندارد کسی برای احساسات پاک ارزش قائل نیست
وفکروذکر مردم پوله

🌼♦️ودراین بند:

قهوه تلخ در دهان من شیرینی گزی دارد
من فقط
گاو پیشونی سفیدی هستم
در خواب
این گله سر گردان....
دراینجا هم شاعر شکایتی شاعرانه دارد از روزهایی که بروفق مرادنیست تضادزیبایی بین قهوه ی تلح وشیرینی دهان دراینجا وجود دارد
یعنی هیچ چیزی باب میلش نیست!

کسی به من گفت
تو هیچ نمی‌فهمی
نمی‌دانست که من همیشه بر هیچ سوارم
این بندهم بسیاربامعناوزیباست
سواربودن برهیچ یعنی بی هدف بودن وروبه سقوط بودن یعنی مهم نبودن هیچ چیز
شاعراز رسیدن به پوچی می گوید

🌼♦️دراین بند

کسی از ته اتوبوس
خودش را به زور به من رساند
تا بگوید گوشه ی مو هایت سفید شده‌اند
و قامت ت خم

چقدرزیبا وتامل براانگیزبود این بند
کنایه ازاینکه ناغافل عمرآدم میگذرد وبه خودت می آیی ومی بینی عمری ازتو گذشته
حکایت تمام جوانان امروز که درگیروداراین مشکلات اقتصادی امروز آرام وبی صدا دارند له می شود و توان تشکیل زندگی وحتی یک ازدواج ساده راهم ندارند و زیربارانواع اقسام دردها ومشکلات مانده ودارند پیرمیشوند وهیچکس هم ککش نمی گزه


🌼♦️ودراین بند:

قبر های خالی
جایی ست خوب
برای گریستن
وفحش های آبدار
جایزاست دردل کوه گفتن

کنایه ازاینکه آدم بمیره بهتره دراین زمانه ی پرازدرد ورنج
وهرچه بگی هم فایده ندارد

🌼♦️واما بندآخر

آن قناری که از قفس پرید
و نشست بر شاخه ای آرام
انگار داشت به ریش من می خندید
و من در اندیشه ی
باز گشت ش
قفس پر دانه را
به شاخه آویزان کردم
این بند به تنهایی خودش یک شعرزیباست
واما شاید درنگاه اول مخاطب ارتباطش را با بندهای بالا درک نکند و گسسته باشد ازبقیه ی شعر ولی درواقع اصل شعرهم همینجاست..‌
قناری ای که ازقفس پرید کنایه ازیاری است که رفته و دیگر نیست به دلایلی که دربندهای بالا می توان کشفش کرد
اما شاعر هنوز دراندیشه ی بازگشتش درهای قفس را بازگذاشته وهنوزبه عشقش دانه می گذارد کنارقفس ....
شعرعلی رغم لطافتی که داشت در واقع دردل وشکایت واعتراضی بود از زمانه وآدمهای الان
واتفاقا خیلی هم موفق بودبه نظرمن نه زبانش گزنده بودونه توهین آمیز
آفرین
با آرزوی موفقیت برای شما هنرمندتوانا

با اجازه جناب فریادی یک مطلب کوچک را خدمت ایشان عرض کنم .
این مطلب نه نبش قبر کردن است و نه وقت بگو مگو دارم .نقد را هم فعال میکنم تا نفرمایید یواشکی آمد و نوشت و رفت .
جناب فریادی عزیز اول عرض شود مطلبی که می‌نویسم نه اینکه به من سربزنید دوست عزیز اتفاقا اخلاق من دقیقا برعکس تصور است .
هرچه نفرات در صفه این حقیر کمتر باشند به خدا راحت تر هستم و البته دست بوس مهمانان عزیز صفحه ام همیشه بوده و هستم ولی اگر هم کسی تشریف نیاورد باور بفرمایید راحت تر هستم .
مطلب کلی است همان قدر که از بقیه توقع دارید خودتان هم باید پاسخ گوی توقع دیگران باشید .
باز هم میگویم من مطلب را ننوشتم که شما به صفحه من بیایید ولی جناب حسنلو درست میگویند .خدایی جناب فریادی چند بار در صفحه من آمدید چند شعر من را خواندید ؟
که توقع از همه دارید .
انسان همیشه یک سوزن به خودش میزند و بقیه ضرب‌المثل ...
یا خود را بسیار بزرگ میدانید که شاعرانی مثل من در حد و اندازه شما نیستند و یا اشعارمان در حد و اندازه اشعار شما نیست .
با اینکه میدانم نظر شما عوض نمی‌شود
و همچنان بر نظر خود هستید ...
چرا که به صورت های مختلف و از طریق های مختلف به شما گفته شده ولی متاسفانه هنوز همان روال را دنبال می‌کنید .
و قطعا صحبت های من اشتباه است .از نظر شما .
در هر صورت عزیز این مقدار خود بزرگ بینی درست نیست .
موفق باشید .

با سلام
خدمت دوستان عزیز و ناب و مدیر محترم ناب که فرصتی پیش امد من عرض ادب به همه دوستان بکنم
دیر وقت و واقعن چند سطری را بدون هیچ ایده و فکری می نویسم
ابتدا از خود جناب فریادی عرض کنم که
حتی از یه نظر ساده به شعرهای دیگر دوستان دریغ می کنند و انتظار نقد دارند
و اگر نقدی هم باب میلشون نباشه....
من از بانوی واژه ها ممنونم همیشه نقد ونوشته هاش برام عزیز و کلی همشه ازش یاد گرفتم

و اما بعد
در مورد شعر جناب فریادی یه نکته بگم
یه تم یه فضای مشخصی نداره انگار چون
شعر به سبک و شیوه سهراب علی الظاهر نزدیک متل صدای اب نیازی نمی بینه رابطه بین بندها و حتی سطرها را...
مثال های گوناگون در فضاهای مختلف میگه و بعد نتیجه گیری ساده البته یکی
دو مورد خوب هم ناگفته نمونه در میان شعر بود
اگر به خود شعر دقت کنیم در ابتدا اگر بشه گفت یه بند مستقل
من کجا ایستاده ام سوالی
اما در ادامه صحبت از جایی که ایستاده نیست ( خواستم به ثریا برسم)
بازی با کلمه ثریا / که ثریا طلب گم شده اش را از من طلب می کرد
میشد ایده قشنگی مثل... می خواستم به ثریا برسم دیدم ثریا از پشت به شانه ام می زند کیفم را کجا... مثال البته عرض می کنم با چندباره نویسی میشد بهتر بشه
بعد بند بعدی بی توجه به اولی بی ارتباط رهسپار قله قاف شدم که قاپم را دختری در مترو دزدید چرا مترو احتمالن به دلیل شلوغی
وباز بازی با قاف وقاب دیگه هیچ ارتباطی بینشون نیست علی الظاهر
بساط سمبل هایم را در گوشه ای گذاشتم در روزهای اخر اسفند برای بساط ولی همه گل مصنوعی می خریدند خوب یه نثر این
بعد موردی که بکر و نو نیست جدا از اجرای ضعیف
در ادامه باز بی دلیل یهو هجوم بردند و قهوه تلخ در دهان شیرینی گزی دارد
گزارش نویسی شاید ضعف عمده این بخش یا این سطر شعر
من فقط پیشونی سفیدی هستم
در این گله
خوب همه جماعت گاو راوی خودش رامتفاوت می بینه به دلایلی که در بالا به ذکر رفت و اینجور دیدن به نظرم با
امتیازات خوبی گاها این شعر داره خیلی
خوب نیست اتفاقا همه اونهای دیگر هم
همین حس دارند به نظرم
بعد یه دیالوگ از فهمیدن....
و در ادامه اتوبوس و گفتن سپیدی موهایش قشنگ ولی دلیلش را نمی گه موضوع عقیم می مونه
و قبرهای خالی جایی برا گریه....
احتمالن منظور راوی خود تن ادماست که به ظاهر زنده اند و تنشون... باید برا اینجور زیستن بشینند گریه کنند اما ما این حق نداریم کسی که مثل ما یا هم فکر ما نیست بگیم زندگیش ارزش نداره!!!

بی انصافی نگم بند اخر
واقعن زیبا و تاثیر گذار بود
قناری که از قفس پرید
و نشست بر شاخه ای آرام
انگار داشت به ریش من می خندید
(حیف قصه رفتنش باز از قلم می افته
گاهی بعضی سطور شعر فقط در ذهن شاعر می گذره و نیاز نمی بینه با مخاطب به اشتراک بگذار شاید این بزرگترین ضعف شعر فریادی باشه)
و من در اندیشه ی
باز گشت ش
قفس پر دانه را
به شاخه آویزان کردم

ببخشید با عجله و کاملا بدون نگاه دوباره نوشتم لازم بود به نظرم
امیدوارم شعرهای زیباتری ازت بخونم
ببخشید نظرم بدون تعارفات مرسوم نوشتم امیدوارم به دل نگیری
فقط در مورد شعر بود دوست عزیز
از همه هم ممنون هستم خوشحال میشم نظرات دیگر دوستان را هم بشنوم