اکسیژن دنیا

چشمان تو میخانه ی ما بی خبران است
رخسار تو در منظر صاحب نظران است
ای آن که نفس های تو اکسیژن دنیاست
نامت همه جا ورد لب  رهگذران است
ما را به کجا می برد این عشق مقدس
خواهان توهر لحظه برایت نگران است
گر دیر شود آمدنت ای گل زیبا
شور است و قلق ،استرس منتظران است
شادی و صفا،رقص و زخود رفتن ومستی
مشمول گروهان گل وهمسفران است
دیدار تو هرگز نشود قسمت هرکس
این وصل ولقا ویژه ی صاحب بصران است
الیاس تو هم آمده ای در صف رندان
احسنت که اینجا وطن دربدران است