یک غزل و یک رباعی

یک غزل و یک رباعی از مهدی ملکی الف


تلخ

فصل‌های سرنوشتم را خزان کردی چرا
درد را در روزگارم بی امان کردی چرا

شانه‌ی آرام و امنت را نخواهم دید نه
این دلِ بی تاب را بی آشیان کردی چرا

ماه من! دیگر در اینجا ساحلی آرام نیست
در دلم دریای غم را بی کران کردی چرا

از چه رو باید به کامم تلخ باشد زندگی؟
باز قلبت را چنین نامهربان کردی چرا

بعد تو در قصه‌ی من نوبهاری سبز نیست
فصل‌های سرنوشتم را خزان کردی چرا



فصل سرگردانی

بعد از تو هوای سرنوشتم سرد است
پاییزم و رنگِ روزگارم زرد است

پایان نگرفت فصل سرگردانی
چیزی که دلم ز عشق دارد درد است


شاعر: مهدی ملکی الف