هروقت دویدیم

درود بزرگوار
دلنوشته زیبایی است
مزین به نقد نافذ جناب صادقی عزیز

برقرار باشید
جالب بود بزرگوار
موفق باشید

سلام داداش کوچیکتر خودم. این اولین شعریه که ازت میخونم و خیلی قشنگه. فقط یک نکته: بیشتر به وزن شعر اهمیت بده چون وزن شعر برای شعر کلاسیک (مثل غزل، رباعی، مثنوی و...) مثل خونی میمونه که در رگ شعر جریان داره وضربان و نبضش باید هماهنگ باشه. کتاب عروض و قافیه دکتر شمیسا کتاب خیلی خوب و ساده ایه در این زمینه. این غزل شما احتمالا بر وزن «مفعولُ مفاعیلُ مفاعیلُ فعولن» (شبیه وزن ترانه «هر جا که رسیدیم، سر کوی تو دیدیم»). یک غزل زیبا بر این وزن این مورد از حیدر شیرازیه که به اشتباه به حافظ منتسب شده:
اَلمِنَّةُ لِلَّه که درِ میکده باز است (لله را بخوانید: لِل لَه، نه لِل لاه)
زان رو که مرا بر در او رویِ نیاز است

خُم‌ها همه در جوش و خروشند ز مستی
وان می که در آن جاست حقیقت نه مَجاز است

از وی همه مستی و غرور است و تَکَبُر
وز ما همه بیچارگی و عجز و نیاز است

رازی که بَرِ غیر نگفتیم و نگوییم
با دوست بگوییم که او محرمِ راز است

شرحِ شِکَنِ زلفِ خَم اندر خَمِ جانان
کوته نتوان کرد که این قِصه دراز است

بارِ دلِ مجنون و خَمِ طُرِّهٔ لیلی
رخسارهٔ محمود و کفِ پایِ ایاز است

بردوخته‌ام دیده چو باز از همه عالم
تا دیدهٔ من بر رُخِ زیبایِ تو باز است

در کعبهٔ کویِ تو هر آن کس که بیاید
از قبلهٔ ابرویِ تو در عینِ نماز است

ای مجلسیان، سوزِ دلِ «حیدرِ» مسکین (یا «حافظ» مسکین)
از شمع بپرسید که در سوز و گداز است

همیشه
قلمتان رقصا
هزاران
درود برشما

درود جناب پورمسیحا
زیبا قلم زدید
جالب اینه که بیت اول شعرتون من رو به یاد یکی شعر های چند سال پیش خودم به نام اسب رمیده انداخت
چون اسب دمادم پی مقصود دویدیم
در دشت مصیبت پی مطلوب چریدیم

آنقدر دویدیم که گم شد نفس از دم
رفتیم و دویدیم و به مقصد نرسیدیم
.
.
.

پیروز و دلشاد باشید و به مهر بسرایید

درودتان
اهورا جان شاعر جوان

آنقدر فشردیم ،سر بر سر سجده. تا بوسه ی شیطان، به پیشانی خریدیم

مرحبا

بسرایید بعشق

🌺🍀🌹🌿🌼🌿🌹🍀🌺

درودها

استادزیبا وبسیارقابل تامل