زبان

یاد شعر اندر فضیلت خاموشی حضرت سعدی افتادم..
اگر پای در دامن آری چو کوه
سرت ز آسمان بگذرد در شکوه
زبان درکش ای مردِ بسیار‌دان
که فردا قلم نیست بر بی‌زبان
صدف‌وار گوهرشناسانِ راز
دهان جز به لؤلؤ نکردند
...
..
.
صد انداختی تیر و هر صد خطاست
اگر هوشمندی یک انداز و راست
چرا گوید آن چیز در خفیه مرد
که گر فاش گردد شود روی‌زرد؟
مکن پیشِ دیوار غیبت بسی
بود کز پسش گوش دارد کسی...

شعرتون زیباست و پرمحتوا..
درودتان
شاد باشید

آموزنده و زیباست

درودبرشما
بسیارزیبابود

درود واحترام جناب شیخ جام گرامی
ارزشمند سرودید
آفرینتان

درود دوچندان خانم صدری
سپاسگزارم از محبت شما 🙏🌼

سلام شاعر گرامی
چه لذتی دارد خواندنش
واقعا زیبا
هزاران درود

درود بر شما

بسیار زیبا و پند آموز


پاینده باشید

درود
بسیار زیبا و طنازانه و خلاقانه سرودید و البته آموزنده
قلمتان هماره سبز و رویان