مثل شبهای دگر

گوشه ی پیاده رو می روم قدم زنان دست در جیب وپراز افکاری, که سر طول و درازی دارد... می رسد افکارم آخرش به ناکجا ومسیری که نفهمیدم و پایان آمد... مثل یک روح که سرگردان است بی هدف باشد وسست گامهایی که پر از تردید است... می رسم آخر راه لحظه ای مکث! کجایم اکنون!? پاکت از جیب درآورده و سیگار به لب می زنم آتش و دیراست دگر برگردم... وسپرکرده ام امشب رانیز مثل شبهای دگر...