حلقه ی شعر

صنما زکر دعایی به لبم داده ای
حلقه ی شعرو ادبم داده ای
 شنونده بدم تو پسندیده ای
مجلسی شمع طربم داده ای
ازدرسلطان رسد میوه ی پنهان دل
میوه صبح طرب سببم داده ای
هر طرفی زخم از چپ از راست  
بر سر انصاف تو نسبم داده ای
َشعر تری زم زمه تا که کند شاد دل
برسرصحرای خشک اببمم داده ای
رنگینه شعری از سرلب می چکد 
 از دولت عشق   طربم داده ای
جلوه کن ای ماه نو ابی آ سمانم
طره ی ناف ختن ادبم داده ای 
 رسد ز گلزار تو شم جمال وصال
از گره  زلف یاس ره ربم داده ای
گفتم به تو نیازم داننده ای  رازم
حال پریشان من در رغبم داده ای
در همه حالت توای  حال پریشان ما
 توانی  گذشت در ز نبم داده ای