نورِ خفته

شمس کنید ماه را کین که بهار می‌رسد
چشم زنید شاه را وین که نگار می‌رسد
ساز کنید راه را بر می و آفاقِ نگه
مژده دهید روز را چون که نهان می‌رسد
سبز کنید دل را زین کنید خلق را
شاد کنید مست را مژده‌ی راه می‌رسد
رود زنید خواه را سازه کنید جان را
لعل کنید روح را شاهِ شهان می‌رسد
رنگ زنید شعر را شمع برافروخت کنید
پاک کنید آب را شعله برآرید ز خاک
چشم دهید ماه را نیلِ مِهاران کنید
نور کنید خواب را شرحه‌ی بیدار دهید
یار دهید رود را کشته‌ی معشوق کنید
دم زنید خویش را عامه‌ی دیدار کنید
صبر دهید جان را وین نظرِ آفاق مَلک
سوده کنید ذهن را کاشفِ طمار کنید
سخره کنید مرگ را کین اتفاق حق را
سجده برآورد کنید راه زنید عشق را
از ملکوت ره خلق، سنگ کنید چاه را
وین که برآورد شود پرده‌ی سودای ملک
عمق نگاه من و تو کاشف الکرب ره اوست