گفتگو با خدا

 

خداوندا بیا و دست بردار
جهان را در همین حالت نگه دار
به مخلوقات خود لطفی عطا کن
دمی آسوده بنشین و صفا کن
بیانداز از تنت رخت الهی
بپوشان خرقه ای از پادشاهی
اگر از این خطایم چشم پوشی
تورا دعوت کنم بر باده نوشی
بریزیم از پی  هم نوش برنوش
شویم از باده ها مدهوش و مدهوش
گه مستی تورا من عیب جویم
هر انچه در دلم ماندست گویم
به مستی راستی راپیشه سازم
به عدل و مهربانیت بتازم
سخن را آنچنان رندانه رانم
که سوزد از غمش هر استخوانم
خداوندا کمی آهسته تر نوش
که عقل از سر نرانی و کُنی گوش
به ناحق نان ستاندن را ندیدی ؟
چپاولهای نامردان ندیدی ؟
ندیدی عده ای در عیش و نوشند ؟
به دزدی شهره اند اما خموشند ؟
ندیدی مومنان پینه بر روی
به نام تو کنند خونابه بر جوی ؟
خداوندا چرا ساکت نشستی؟
گمان دارم که تو ناخورده مستی