دیوار
به سانِ ســاعـــتِ خوابیـــدۀِ بیـــمار بر دیـــوار
شدهِ فریاد خاموشم خَــشی بیـــکار بر دیــــوار
مثالِ عکـــس خالــی از طــراوت روی قابــی زر
شدم همچون گچی بی رنگ و بی مقدار بر دیوار
زمانم صفر و روزم کهنه خوابیدم به خاموشی
سکــونــم بی تنفّــس، دارد استــمرار بــر دیـــوار
نه هشیاری نه مرگی ،چشمها باز است بی دیدن
تفکّر جرم و بــایــد بود بــی پــــندار بر دیـــوار
مــرا چون نقش بی روحی، درِ این قلعه چسباندند
وجودم گشته پر ، از هیچ نکبت بار بر دیــــوار
درنگی کن که آبی از نمِ اینجا بنوشـــم ســـیر
شوم نقشی هنرمنـــدانه از زنـــگار بر دیـــوار
چنان در گور آرامم که مردن بهتـــر از بودن
شــدم اسطــــورۀِ آواز بـــی آزار بــــر دیــــوار
رهایی در لغــت نامهِ ندارد معنـــــی خود را
ولی دیدم به خوابی ، مرده استکبار بـر دیوار
نفس را من طلب کردم به پا خیـــزم ز تابوتم
به بانگی زنده بودن را کنـــم اظـهار بر دیـوار
بپاشان صِبغهی دلنقشِ ایزد باز آجرکار بر دیوار (بداهه)
درود بر شما زیبا ولی غمگین سرودید
زنده باشید و سرافراز و شاد