رفیق

رفیق

یارب گزیده ام  ز دو عالم تو را  رفیق
باور نمی کنم  که  شود بی وفا  رفیق

بر  لوح  سینه ها  بنویسید  ، با طلا
آئینه ی محبّت و لطف و صفا ، رفیق

می تابد   آفتاب   سعادت   به  زندگی
از روی صدق اگر که کند یک دعا رفیق

در هر مرام و مسلک و دینی که گشته ام
هرگز  ندیده ام  که  زند  پشت  پا  رفیق

از  من  جدا  مشو  که  سرا  پا  در آتشم
می سوزم از فراق تو در هر کجا ،  رفیق

در جستجوی تو، همه در تاب و در تبند
با  آنکه  این  زمانه  شده  کیمیا ، رفیق

هرگز  نمی کند  به  دو عالم تو را رها
واسع اگر شوی همه جا با خدا ، رفیق


سید علی کهنگی (واسع) آبان1400