آهسته می رفت

آهسته می رفت از کنار من نگاهم
آهنگ غمگینی ز جنس اشک آهم
می گفت از سیلاب خونین درونم
می گفت از رگ های غمبار نگاهم
تردید گشته همسفر با من دوباره
انگار از رنگ سفیدی رو سیاهم
 آهسته می گفتم برای اشک هایم 
سنگین شده قلبم به دنبال پناهم
هر کاشی ایوان قلبم در حرم گفت
اینجا فضای دنج دل گردد فراهم
من آمدم در بارگاهت یا رضاجان
اینجا که باشم من دوباره روبه راهم