افول عشق

تکه ای ازتصویر افول عشق را
به قامت شکسته ی آزادی آویختم
و قلبی مملو از فریاد های مسکوت را
بردوش قاصدک زمان گذاشتم و در مسیر عبور آینده گان رها کردم
تا ناآمده گان بدانند
 سایه ی آفتاب  روزگار ما بر سر آزادگان نبود
و ابرخسیس عمر از خیس کردن چشمان خوشه چین محبت شرم نمی کرد
چنانکه چرخ چرند ٬ اندیشه را حقیر و
حیران می خواست
وسینه ی آدمیت از رعشه ی ریشخند سمی اهریمن ریش ریش بود
و پابرهنه گان جسد متعفن زندگی را تا میلاد مرگشان به دوش می کشیدند
و عدالت را پناهی نبود جز بی پناهی وترحم درد
مبادا در غیاب ما تاریخ دروغ بگوید و حقیقت راکتمان کند.
اسد زارعی