افسانه ی شیاطین

در گمانم بود دیوان جملگی در قصه اند
                  این شیاطین به ظاهر آدمی افسانه اند
کی تواند این چنین دیوی به دنیا آمدن؟
                  در کجا سفاک خویی را چنین سر برزدن؟
این شیاطین را یقینا در توهم زاده اند
                 ورنه کس را در جهان بر این صفت ناورده اند
کو کسی را کو تحمل دارد این ظلم آختن ؟
                 این چنین اسب ستم بر پیر و کودک تاختن؟
لیک میبینم به چشمانم جهان اینگونه است
                 آنکه بر امید او بودیم خود دیوانه است
گلّه ای هستیم از میشان، به ترس از گرگ پست
                 در پناه امن چوپانی که خود قصاب هست