سکوت آسمان

سکوت آسمان

بوده ای در شعرمن مضمون خاطرخواه،ماه
با  تو حتی میشود بر تخت ذهنم شاه، ماه

می کند خورشید طبعم چشم خود را بازتر
در  سکوت  آسمانم  می دود  هر گاه ، ماه

شرم از روی تو می کردم به هنگام  سحر
شاهد  راز  و  نیازم   بود  اگر  ناگاه ، ماه

بیشتر حال و هوایم رنگ  گلها  می گرفت
در مدار عشق اگر می شد دمی همراه ،ماه

آرزو  دارم  شبی  در  کوی  تو  گیرم  قرار
هست همپای من و این قصّهٔ جانکاه ، ماه

با محبّت زیر دستان را نظر کردن خوشست
جای  دارد  در  دل  هر  قطره  آب چاه ، ماه

خاطراتی دارم از شبهای بی مهتاب ، تلخ
می کشم واسع اگر در دفترم با آه ، ماه

سید علی کهنگی (واسع) آذر1400