صورت یار

دوتا چشم خمارآلوده در یک صورت زیبا
صدف دارد دوتا گوهر میان ژرف این دریا

چه پلکی و چه مژگانی عجب دارو و درمانی
همه شور و همه مستی همه عشوه همه اغوا

دولب وابسته ی لبخند معتاد گل خنده
به وقت خنده میگیرد به چال چانه صدغوغا

یکی شمشیر ابرو درمیان چون تیغ واکرده
دوتا شمشیر گشته ابروانش آه و واویلا

اگر پیشانی اش پهنای یک صحرا غزل باشد
گل بوسه سزاوار است در پهنای این صحرا

انار گونه هایش وقت شرم از سرخ پرخونتر
زمان عشقبازی جلوه اش لیلی تر از لیلا