زمستان

زمستان است و سرما کرده بیداد
از این سرمای ِ بی اندازه فریاد !
نه من در خاطرم هست و نه دیگر
کسی را مانده این در خاطر و یاد
خدای ما صبور است و کرم کرد
کمی از صبر خود را او به ما داد
عجب از روزگار ِ پُر تناقض !!
چرا که مادر گیتی تو را زاد ؟!
چنین است سنت و فهمیده ام من
تو را آورده باد و می برد باد !!
دعا کردم که بعد از این زمستان
به فروردین نباشد روز ِ ناشاد !