مسلک شاعری

شاعرم دستم به خون هیچکس رقصنده نیست
در  گلستان تبار ما گلی بی خنده نیست
در میان شعر ما شبدر کم از آلاله نیست
خار هم در محفل ما سرتق و یک دنده نیست
این همه نازک خیالی حال ما را ریش کرد
ساده گی در اوج دانایی دگر زیبنده نیست!
قطره ای باران نمی آید که چترم وا کنم
چکمه ام میگفت لابد آسمان بخشنده نیست
ای دریغ از دانش این چتر ها و چکمه ها
گشتم ام دور جهان جوینده و یابنده نیست