پژواک ( غزل شماره 6 ) ادامۀ پژوهشی در شعر فارسی

سلام و درود جناب هادی محمدی، اول از همه خوشحالم و سپاسگزارم از حضور متواضعانه شما پای این غمنامه ام. فرصت را غنیمت می شمارم و از انتخاب به جا و شایسته شما و چهار تن از دوستان دیگر به عنوان تیم مدیران افتخاری ابراز خرسندی می نمایم. امیدوارم که این انتخاب منجر به برخورد های مناسب با شاعران عضو و پرهیز از تندروی های غیر لازم و نادرست با افراد درد مندی مثل من بشود. سئوالی دارم از شما در این موقعیتی که قرار گرفته اید، آیا در خواست خیلی گزافی است از جانب بنده برای نمایش یک عکس خانوادگی عفیف و پاک و جانگداز در پای سرودۀ تقدیمی خودم به عزیز از دست رفته ام؟ از یک زن و شوهری که خودشان عاشقانه آن ازدواج و زندگی مشترک را شکل داده و در ادامه متاسفانه با این مصیبت روبرو شده اند؟ خصوصا این که فرشتۀ حاضر در آن تصویر یک شاعر است که از طرف مدیر همین سایت به عنوان « ملکه شعر سپید » نامیده شده است؟ این سئوالی است که شخص شما و سایر مدیران افتخاری بدان توجه کنند. در ضمن تا این اواخر اختیار پیام خصوصی و نظردهی در حساب مدیر اصلی از من سلب شده است در برابر کدام خطا؟ از این که این گلایه را همین جا مطرح کردم فکر کردم که بهترین جاست و حاشیه ای هم درست نمی کند و نباید هم بکند. همواره سالم و تندرست و موفق باشد.

درود بر شما جناب سبکبار

چنانچه مستحضر هستید مدیران افتخاری سایت
فقط برای هدایت و آموزش و گاه تذکر دوستانه برای عزیزان فعال هستند و به نوعی بازوهای مدیر کل

تمامی تایید ها به صلاحدید استاد احمدی زاده
انجام میشود و با توجه به روحیه ی صبوری که از ایشان سراغ دارم قطعا مصلحتی در کار بوده است

و بازم پیشنهادم به شما بزرگوار ارتباط با ایشان
در خصوصی و یا دایرکت اینستا است که قطعا
مشکلتان حل خواهد شد.
ان شاء الله خدا به شما صبر عنایت فرماید

سلامی چندین باره. جناب هادی محمدی از قدیم گفته اند آفتاب آمد دلیل آفتاب. جناب مدیر اصلی و غیر افتخاری شما حاضر شدند در این صفحه تا بخوانند و پاسخ مرا حذف کنند. این است آن در بسته ای که صحبت آن را کردم. هیچ انگیزه ای به جز یک عناد شخصی پشت سر این کارهای نا مقبول نیست.
شما هم بهتر است بدانید و دوستان مدیر افتخاری دیگر توجه کنند که برای نقد و نظر و آموزش هیچ نیازی به مدیر بودن نیست چه افتخاری و چه غیر افتخاری. مدیریت اسم و معنی خودش را دارد و گرنه همان می شود که در مدیریت های افتخاری قبلی به وقوع پیوست. باز هم این پیام بسته خواهد شد و شاید متعاقب آن حتی حساب کاربری من هم بسته شود. اما اصل مسئله همچنان بر شما و دوستانتان سنگینی خواهد کرد. شما ها در لباس مدیران افتخاری اینچنینی اعتبار و ارزش علمی و هنری نظرها و آموزش هایتان را از دست خواهید داد.

سلام فکر کنم همه موارد اساسی و قابل ذکر را قبلا مرورکرده و بارها راجبش صحبت نمودیم در طول یک ساله گذشته ... ببنید هر مکانی قوانین خاص خودش را دارد و هیچکسی نه با شما و نا با عزیزانتان مشکل داشته و ندارد و برای همین است تا کنون همینجا هستید و ازادانه از قبل و تا کنون می نویسید و می اید و می روید و نظر می دهید و حاشیه درست می کنید حتی به سلابه مارا می کشید و مدیریت مارا زیر سوال می برید ... اما برای ما مهم نیست هر جور دوست دارید فکر کنید راجب ما... اما چند مورد هست که بارها به شما گفتیم و باز هم می گوئیم شاید این بار افاقه نمود که در طول یک ساله گذشته که از نظر ما که میزبان شما هستیم مقبول نیست که در ان ورود یا عمل کنید مسائل شخصی منجمله عکس شخصی و خانوادگی و قرار دادن ادرس گروه و سایت و شماره تماس و ایدی .. شما مراعات نمی کنید حذف می گردد همین. فقط ما نمی دانیم چه اصراری دارید به قول خودتان عکس ناموس تانرا منتشر کنید!!!؟؟ در ضمن شما شماره پدر مرحومه را برای ما گذاشتید درست نبود و کسی جواب نمیداد تا از ایشان حقیقت صحبت های شما را جویا شویم و ببینیم اجازه می دهند که شما عکس دختر شانرا منتشر کنید یا نه!؟

« سلام » « فکر » نکنید، بلکه مطمئن باشید که هیچکدام از « موارد اساسی و قابل ذکر را » هیچوقت با بنده به طور جدی گفت و شنود نکرده اید نه حتی یکبار، چه در گذشته و چه در حال. همین متن شما معرف برخورد جنابعالی به عنوان مدیر یک مؤسسه شخصی مجازی است و صحبت هایی هم که اشاره کردید بر همین منوال بوده است نه بیشتر. آنچه مرا به اینجا دوخته است حضور معنوی فاطمه عزیزم بوده و لطف و صفای برخی از دوستان و کسانی که در همین سایت با آن ها آشنا شده ام. مهمتر از همه تمام کسانی که منت بر من گذاشته و مطالب ارسالی ام را می خوانند یا می شنوند.
جناب مدیر شما همواره از موضع تحکم ، حضور برای تشخیص خوشایند از ناخوشایند، حذف بیرحمانه زیرنویس های پست های بنده و فاطمه عزیزم، حتی حذف پستی مانند « بر مزار او » با تعداد بازدید کننده ای بیش از شصت هزار نفر که اگر تاکنون ابقا شده بود از هفتاد و هشتاد گذشته بود به طور کامل و پاک کردن آن از فهرست اشعار بنده. این ها چیزهای معمولی نیست. « برمزار او عزیز ترین و قوی ترین رشته ارتباط هنری من با فاطمه و مخاطبین ام بوده است که نه فقط در این سایت ، بلکه هر محل و موقعیتی که به سمع و نظر علاقه مندان رسیده تأثیری به جز یک احساس پاک و منزه و عشقی عمیق و انسانی برجا نگذاشته است. شما در مدت یکسال گذشته همواره نمک به زخم من پاشیده اید که دعایتان می کنم هرگز چنین روزگاران سختی را نداشته باشید. نه شما و نه حتی کسانی که دل خوشی از حضور و بیان بنده ندارند.
شما تا حالا سر هر بحثی مدیر و صاحب و میزبان و قوی بودن خودتان را به رخ میهمانانتان کشیده اید و تکیه کلام شماست. تعارفاتی که برای « . . . و مخلصی . . . » نموده اید نشان از دو فرسنگی آشکار است. این که بنده اینجا هستم، آزادانه می نویسم، بخاطر این است که کسب و کار شما همین است. پولش را می گیرید، که چنین امکاناتی را فراهم کنید. یک قرار داد نانوشته است. شما اتفاقا زمانی که تأیید پست هایی را تا 36 ساعت به تأخیر می اندازید، یا پست هایی را که پول پایش پرداخت شده به راحتی پاک و نابود می کنید، از این قراردادتان عدول می کنید.
جناب مدیر و صاحب سایت شعر ناب، در این یکسالی که هنور تمام نشده، آنچه من دیده ام ایجاد جارو جنجال هایی بوده است که اتفاقا خود مدیریت به محوریت جنابعالی ایجاد کرده اند. هرروز به شکلی و به نوعی. یک روز برخی ها را تا عرش اعلی بالا می برید و روز دیگر آن ها را تا حد فیک و متقلب و حسود و بچه به زیر می کشید. دور برتان را نگاه کنید. در همین یکسالی که گذشت چه فراوان بودند کسانی که با شور و نشاط آمده بودند و با غم و اندوه مجموعه شما را ترک کردند.
شما همواره مردم را از سایه ها و اشباح کسانی که بر علیه سایت شما بدخواهی می کنند و هزار داستان دیگربه هراس می اندازید، در صورتی که بنده در طول این یکسال حتی یک نفر ندیده ام که با سایت شما دشمنی کند. حتی یک نفر. جز کسانی که شخص شما آن ها را بدون توجه به شرایط جسمی و روحی شان آزرده اید.
« . . . مسائل شخصی منجمله عکس شخصی و خانوادگی و قرار دادن ادرس گروه و سایت و شماره تماس و ایدی .. شما مراعات نمی کنید حذف می گردد همین. فقط ما نمی دانیم چه اصراری دارید به قول خودتان عکس ناموس تانرا منتشر کنید!!!؟؟ در ضمن شما شماره پدر مرحومه را برای ما گذاشتید درست نبود و کسی جواب نمیداد تا از ایشان حقیقت صحبت های شما را جویا شویم و ببینیم اجازه می دهند که شما عکس دختر شانرا منتشر کنید یا نه!؟ . . . »
ذهن مبارکتان جای دوری نرود. مطالب داخل گیومه سخنان خودتان است که یا معنی آن ها را نمی دانید، یا به شرع و عرف و قانون و فرهنگ ایران زمین بی تفاوت هستید.
شما در این صفحه بنده حاضر شده اید--- و من به شما خوشامد می گویم و مثل خودتان بلاک لیست نمی کنم مانند بچه ها یا کسانی که از یک گفتگوی منطقی و دوستانه واهمه دارند--- که ظاهرا با ژستی حق بجانب مرا در جایگاه خطاکار، دروغگو، ناموس نشناس، حاشیه ساز قرار بدهید. غافل از این که خود این سخنان که چهره خندان شما مؤید آنست نشانه آشکاریست از سیستم مدیریتی شما. بپرسید ایرادش کجاست. عرض می کنم.
شماره تلفن، آیدی، آدرس منزل و محل کار، اصولا کار و تحصیلات و غیره جزو مدارک هویتی اشخاص است. شما بر چه اساسی اختیار اعلام و به اشتراک گذاشتن آن را در یک سایت مجازی که امکان هرگونه سوء استفاده از هویت های جعلی و دوگانه و چندگانه که خود شما هر از چند گاهی در سایت می دمید وجود داردُ، از اعضای خودتان سلب می کنید که من افراد با شخصیت و شریف و هنرمند میان آن ها کم نمی شناسم.
دلیل شما اینست که من صلاح می دانم و سلیقه ها متفاوت است. و بنده عرض می کنم که دقیقا هم خودخواهی شما نشانگر برخورد تحکم آمیز و پر از خطا و اشتباه شماست که خودتان آن ها را اعلام کرده اید. اسم نمی برم چون بنده زیاد روی جار و جنجال « شما » حساب باز نمی کنم. از این ببعد بنده خودم را به هیچ وجه موظف به پنهان کردن مشخصات شخصی و هویتی خودم نمی دانم و جویای حضور در فضای مجازی با هویت واقعی و قابل ارجاع برای شخص شما و دیگران هستم. در این مملکت بخاطر کرونا خیلی چیزها بصورت مجازی اداره می شود اما با هویت های واقعی. این کار شما می تواند زمینه ساز آن باشد که با هویت های جعلی و چندگانه افراد مختلفی در سایت حاضر شوند و هرچه دلشان خواست بگویند و انجام دهند و کسی به جز شما ( که در مورد همه صادق است ) راهی به ایشان نداشته باشد. شما به روابط مردم حتی سالم هم باشد مشکوک هستید و این شک و بی اطمینانی شما به اعضایتان نگران کننده است.
فرمودید که من شماره پدر فاطمه را به شما دادم و پاسخی دریافت نکردید. اگر من صوت های ایشان را برای شما پخش کنم که مایل است من برای فاطمه و ثبت آثار و نام عزیز او تلاش کنم چه؟ اگر او در آن صوت ها اعلام کند که تاکنون کسی به او زنگ نزده است ؟ اگر من شماره ای را که در فهرست شماره تماس های بنده است بگیرم و بدهم شما با او صحبت کنید چه؟
شما که ادعا می کنید لندن نشین هستید و با تجدد و روش های اداری و اجتماعی نوین آشنایی دارید اگر سند ازدواج و کارت ملی و شناسنامه سوراخ شده این عزیز را که مانند تیغی در قلب من فرو می رود به شما و همه حاضرین سایت نشان بدهم چه؟
مشکل شما اینست که نمی خواهید بپذیرید. نمی خواهید عذرخواهی کنید، نمی خواهید از تخت ادعاهایتان پایین تر بیایید. اگر در یک سال گذشته شما نتوانسته اید و به نظر بنده نخواسته اید که واقعیتی به این تلخی و روشنی را ببینید و بپذیرید مطمئن باشید که بعد از این هم نخواهید پذیرفت. چون اصلا شما مرا به عنوان شوهر فاطمه به رسمیت نمی شناسید. انگار که پدرزن دوم من هستید. شعر می نویسید، هجو می بافند و یا می بافید و به توهین آمیز ترین شکل ممکن آن را ماه ها در سایت علم می کنید در حالی که زبان مرا بسته اید با ناجوانمردی و بخاطر همین کارتان نمی دانید که چقدر آسیب شخصیتی می بینید.
این کار ها در شأن یک مدیر سایت اجتماعی و هنری نیست. شما در موقعیتی نیستید که به من یاد بدهید که من چگونه از ناموس خودم حفظ و حراست کنم. من اگر قصد مقابله داشته باشم از میان متونی که خلق کرده و به اشتراک گذاشته اید چیزهایی را گزینش می کنم و نشان می دهم که قلم تان از نوشتن آن ها پشیمان می شود.
در پایان بیتی را برای شما می نویسم که مطمئن هستم که خیلی سریع و با نارضایتی از روی آن خواهید گذشت. چرا که ذهنتان دنبال شنیدن انتقادات خیرخواهانه نیست. شما طبعتان را با تعاریف و مدح و ثنا پرورده اید
تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف
مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی
به روید جلوی آینه بایستید و چهره خودتان را نظاره کنید. در یک کشور خانواده محور، دقت کنید خانواده محور ، که محور اصلی آن را عشق و علاقه و وفاداری و فداکاری زن و شوهر تشکیل می دهد، دقت کنید عشق و علاقه ، نه این که شوهر زن خودش را کفش راحتی بپندارد
شما قرار گرفتن یک زن و شوهر را در یک قاب عکس با رعایت کلیه هنجار ها و پاکی و صفا که همگان آن را می پذیرند مخالفت می کنید و به خودتان اجازه می دهید که آن را از فایل ارسالی من حذف کنید و بدتر از همه این که دائم و بطور مداوم به من درس ناموس می دهید.
فاطمه فقط ناموس من نبود. برایم همه چیز بود از جمله ناموس. خانواده . یک عکس خانوادگی که زنی با مقنعه یا روسری سرش را روی شانه شوهرش گذاشته است. شما آن را بر نمی تابید. البته فقط در مورد من. وگرنه کسانی اروتیک نوشتند و در زمینه های مختلف پا را از هنجارهای شناخته شده جامعه بیرون گذاشتند کک تان هم نگزید که هیچ، بلکه آن ها را زیر چتر حمایت خودتان قرار دادید.
سخن از این دست تمام نمی شود. متاسفانه من بخاطر فاطمه مجبورم در این سایت خون دل بخورم و می خورم. من باید از او تشکر کنم که باعث شد در این مسیر هم آخر عمری قرار بگیرم و سره را از ناسره تشخیص بدهم.

ازادی بیان از این بیشتر دیگر نمی دانم چطور است که شما از نبود ان شکایت دارید!
ببنید جواب شما سندی است دال بر گفته و کامنت اولم در این صفحه که در طول یک سال شما هر انچه که خواستید گفتید و ما تحمل کردیم فرصت دادیم و قدر دان نبودید...
اما باز دوباره ادامه به تخریب و مظلوم نمایی می کنید پیرمرد ما هم حرمت نگاه میداریم چه کنیم محتاج نون شب مان هستیم بعد از ۳۰ سال در اروپا زندگی کردن
و به اشتراک ی که به تازگی ها بیست هزارتومن شده که اگه همانرا به دست گدایی بدهید ببخشید تف کف دست ادم نمی اندازد چه برسد به دعا در این روزهای وانفسا و گرانی که در حال حاضر موجود و ایجاد شده برای همه ملت..
مرد بزرگ ما صد ها برابر در این یک ده بیشتر عمر سایت از هرانچه گوید فقط کمک مالی به شاعران ضعیف احوال نمودیم برای خرید خانه و لوازم جهیزه و الا اخر ...و منجمله راه اندازی مسابقات با جوایز نقدی و ارسالها انها به امکان مقدس و راه اندازی همایش های دانشگاهی و غیر که از جیب مبارک شخصی ما بوده مردمومن ...
و بارها و بارها دیدید و عرض کردیم هرکسی اشتراک ندارد و توانایی خرید ندارد در پنهان بیاید به ما اطلاع بدهد تا تقدیمش کنیم
بارها و بارها اشتراک گروهی بدون اینکه اعلان کنیم یا کسی بداند تقدیم کاربران نمودیم بعد شما میاید میگه تجارت !!
ببنید هزینه نگهداری ماهانه سایت بیشتر از چندین ماه اشتراکی هست که کاربران می خرند مرد مومن ...
قیمت اشتراک شعرناب نازلترین است در مقابل سایت مشابه که ماهانه حدود پنجاه هزارتومن می گیرند به اضافه اینکه در سایتشان انواع و اقسام تبلیغات از چلومرغ بگیرید تا کباب و کوچک کردن سینه و باسن تا الاخر می گذارند ..
عکس سایت شعرناب که از این امور دوری می کند تا جوی اموزشی و ادبی داشته باشد بعد شما به ما میگید بیزنس و تجارت و دست و دل بازی می کنیم با کاربران تا اشتراک بخرند! پس این همه سختی گیری که از ان میگوید کجاست و کجا صرف شده اگر این دلیل شماست !؟
مرد مومن شما خودتان ده بار پیشنهاد به ما دادید که هزینه می دهم مسابقات راه اندازی می کنم همایش می زارم کتاب چاپ می کنم فقط بزارید عکس مرحومه را بزارم و راجبش حرف بزنم ما اجازه ندادیم
هرکسی جای ما بود و دنبال مادیات به قول شما قبول می کرد می گفت مهم این است که پول تو جیب من و سایتم میاید و بازدید هم می رود بالا ...
اما این کار نکردیم بعد شما با دهان باز و بی نزاکت فریاد می زنید ازادی نداریم در اینجا و شما دنبال تجارت هستید مرد مومن کمی حیا کن از ریش سفیدت به قول خودت هفتاد سالت است و پایت لب گور فردا جواب خدارا چی می خواهی بدهی از فرهنگ می گویی کدام فرهنگ ایرانی اصیل گفته عکس خانوادگی و ناموست را منتشر کن ولله بخدا ما که ۳۰ ساله اروپا زندگی کردیم و میکنیم دمپایی ناموس مانرا نشان نمی دهیم چه برسد به عکسش یا حق

این از فرمایشات گهر بار شما انتخاب شده است:
« . . .
بعد شما با دهان باز و بی نزاکت فریاد می زنید ازادی نداریم در اینجا و شما دنبال تجارت هستید مرد مومن کمی حیا کن از ریش سفیدت به قول خودت هفتاد سالت است و پایت لب گور فردا جواب خدارا چی می خواهی بدهی از فرهنگ می گویی کدام فرهنگ ایرانی اصیل گفته عکس خانوادگی و ناموست را منتشر کن ولله بخدا ما که ۳۰ ساله اروپا زندگی کردیم و میکنیم دمپایی ناموس مانرا نشان نمی دهیم چه برسد به عکسش
. . . »
بهتر است بدانید جناب ناموس خودی پرست. ناموس من فاطمه توکلی یک شاعر بود. هر شاعری چه زن و چه مرد حق دارد و لازم است که به مردمش شناسانده شود. هر زنی شوهری دارد و هر شوهری زنی. داشتن عکس در یک قاب خانوادگی هم چیز نامقبولی نیست. صحبت سر این است که شما بخاطر یک دلیل واهی به من توصیه می کنید که اورا در سایت شما به فراموشی بسپارم و به قولی برای همیشه نام و آثار و دوسال وقتی که در این سایت گذاشته دفن کنم. که چی . که زن من ناموس من است. پس عکس های پروین اعتصامی و فروغ فرخزاد را بفرمائید از کتاب ها و آثار پاک کنند، بفرمائید که همه خانم هایی که در سایت شما عضو هستند عکس های خودشان را از پروفایل شان پاک کنند، که مبادا با معیار ساختگی شما جور در نیاید. مگر نه اینست که این بزرگواران نیز هم برای خودشان شخصیتی دارند و برای بستگانشان و همسرانشان ناموس محسوب می شوند. منطق شما همین است.
غافل از این که اصل بر شرافت انسانی و شرعی و عرفی است نه پنهان کردن دمپایی ناموس ها. آیا سی سال زندگی ادعایی در اروپا همین را به شما یاد داده است؟
اشتباه من این بود که روی بار فرهنگی و هنری سایت شما بیش از اندازه حساب می کردم و دیر فهمیدم که معیار اندیشه و کردار و اصول منطق شخص شما در این حد می باشد. با این حال من تحمل خواهم کرد و هرگز فاطمه را نه در اینجا و نه در هیچ جای دیگری تنها نخواهم گذاشت. غیرت و ناموس پرستی یعنی همین.

سلام و درود،
سرکار خانم شاهزاده خانوم،
پرشور و با نشاط،
از حضور انرژی بخش شما سپاسگزارم. به اطلاع شما می رسانم که احتمالا بطور غیر عمدی مرا در لیست سیاه سروده هایتان قرار داده اید. اگر اینطور باشد با عرض معذرت اعلام می کنم که رفع نمایید. اگر هم عمدی بوده که مطیع تصمیم شما هستم. بهتر بود این را در یک پیام خصوصی به عرض برسانم که متاسفانه اختیار پیام خصوصی از بنده گرفته شده است.

با سلامی مجدد. از این که به زحمت افتادید عذرخواهی می کنم. همین که این مانع را رفع نمودید خیلی خرسند و سپاسگزارم.

سلام و درود فراوان،
خدمت شما شاهزاده خانم گرامی،
امیدوارم هرگز در زندگی خودتان مواجه با ضایعه ای که بنده گرفتار آن شدم نشوید. نه خودتان و نه بستگان و دوستانتان. قبل از درگذشت فاطمه من کلا آدم شادی بودم، اکنون نیز کمابیش هستم، اما او بدجوری رفت و دلی از من کند و با خود برد. دست خودم نیست. از شما و سایر عزیزان نیز پوزش می طلبم اگر موجب کدر و غم شما می شوم. با این حال به نصیحت شما فکر می کنم.
دوست دارم همیشه شاد و پرانگیزه باشید.

سلام و درود، جناب آقا مهدی حسنلو. خوشحالم که شما را در صفحۀ غمنامه خودم زیارت می کنم. از بابت تسلیت کنونی و دلجویی های همیشگی شما و دلالت های هنری سپاسگزارم. حالا که سرمان خلوت است چطور است که از منظر دیگری به وزن شعر فارسی نظاره کنیم که شما بر آن اشراف دارید و به قول خودتان متخصص هستید. گرچه بنده باور ندارم که چندین برابر من از کم و کیف عروض و وزن شعر فارسی مطلع نباشید.سئوال من از شما اینست که : به عنوان یک شاعر سپید سُرا به هنگام سرایش یک شعر با کدام دیدگاه و دستمایه ای وارد وزن شعر سپید می شوید. و اصولا در اولویت بندی معنی و وزن یا موسیقی و کلام چگونه عمل می کنید. اگر من به شما بگویم که قادرم از میان سطرها و عبارات و قطعات شعرتان یک مصرع قابل تبدیل به شعر موزون و عروضی انتخاب کنم چه می گویید. شما فرمودید که « . . . در هر صورت قابل تقدیر است . . . » ممنونم . اما چه چیزی قابل تقدیر است؟ قبلا هم نصیحت کردید که شعر بنویسم در تقابل با این که شعر نمی نویسم. پشت سر شما سئوال کردم که از نظر شما شعر چه چیزی هست که من باید یاد بگیرم به نوشتن آن. که پاسخ ندادید. اکنون نیز می توانید سئوال مرا بی پاسخ بگذارید. اما دوست دارم این یک تجربه را از شما به عنوان یک شاعر سپید سُرا یاد بگیرم. که برداشت شما از وزن شعر خودتان چیست و چگونه به آفرینش آن می پردازید. سپاس از حضورتان

سلام استاد سبکبار استباه تایپی بود پاک کردم
پیام قبلی
انشاالله اولین فرصت حتما نظرم نسبت به مباحث طرح شده بیان می کنم
در پناه حق در سلامتی و شادکامی ،

سلام و درود دوست همیشگی و عزیزم، جناب فرهاد احمدیان چقدر خوشحال می شوم شما را در پای غمنامه خودم می بینم و از این حضورتان سپاسگزارم.

سلام و درود جناب محمد فاضلی گرامی،
کلمۀ « بیکران» را از شما قرض می گیرم و آن را در کنار احساس شعف و شادی ام قرار می دهم
زمانی که یک بیان صادق و صمیمی را از هنرمندی مثل شما دریافت می کنم.
سپاسگزارم از حضور و نگارش زیبایتان.

سلام و درود،
سرکار خانم آرزو عباسی ( پاییزه )،
بنده اگر قابل باشم ادب را از رفتار و کردار بزرگوارانی چون شما یاد خواهم گرفت و ادیبی را در وجود پرهنر عزیزانی مثل خودتان نظاره گر خواهم بود. حضور شما در پای این غمنامه ارج می نهم و اعلام می کنم که مثل همیشه بیش از من، شکوفه لبخند را در کنج لبان فاطمه ام می نشاند. کاش حذف نمی کردند و شما به سیمای مظلوم و مهربانش نظری می انداختید. چقدر مهربان بود و شایسته احترام و برخورد شایسته. نه این که تصویر اورا سر بر شانه همسر و شریک زندگی اش در اوج حجب و حیا و درست در سالگرد درگذشت جانگدازش حذف کنند. بنا به کدام مصلحت معلوم نیست.

استاد سلام، تایید میفرمایید آنچه عرض شد نقد نبود حیفم آمد سروده ی زیبایتان را حرفی بیازارد که جسارت کردم ادای وظیفه ی شاگرد بود به استاد 🌷

سلام و درود متقابل بر شما جناب هواجان جاویدان. خوشحالم که آمدید.

سلام و درود،
جناب ابراهیم کریمی ( ایبو )،
حضور و سخنان شما دلنواز بود.
لازم نیست افراد خیلی زیاد یا جمعیت انبوهی یک آدم با ارزش را بشناسند و به یادگارهای معنوی و هنری او توجه کنند. وقتی وجود با ارزشی مثل شما و سایر دوستان مطالبی را در باره ایشان از من می شنوند و در آینده بیشتر خواهند شنید، خود بخود او شناخته می شود. هنرمندان اختصاص به خانواده یا بستگان خودشان ندارند و همگان بحق مهر آن ها را در دل خودشان جای می دهند و به زندگی خودشان جلا می دهند. انشااله که همیشه زنده و پایدار باشید. وقتی شما داستان یا شعری را می نویسید مطالب آن از مالکیت شما خارج می شود و به اذهان عموم جامعه و آن هم در امتداد زمان سپرده می شود.
فاطمه نیز از این قاعده مستثنی نیست. حسرت زندگی او از این لحاظ است که از همان اوان تولد خودش از محیط اطراف خودش جفا دید و در حد قدرت خودش اجازه نداد که تسلیم یأس و ناامیدی بشود. او پیش رفت راه هنر را برگزید الگوها و اسطوره هایی را پیش رویش قرار داد. تا این که با من آشنا شد. در این زمان تحولی در روش های او پدیدار شد و در کمترین زمان خودش را به جایگاه تحصیلات اکادمیک رساند. بعنوان یک نخبه که آخرین روزهای عمرش داشت ثبت نام می کرد. بعد امکان ورود در مقطع دکتری بدون کنکور. اما مهمتر از همه خیزی بود که برای متحول کردن آثار هنری اش بر می داشت. ناگهان درست مانند یک تراژدی که قهرمانی در اوج صعود و اعتلای خودش یک اشتباه بزرگ انجام می دهد یا خطای حیاتی. و ورق بر می گردد. یک تصمیم اشتباه و یک عجله برای انجام یک کار اداری نه چندان مهم. مسافرت به یزد و فاجعه تمساح کرونا. در عرض شاید چهار پنج روز.من مثل همه تراژدی ها انذار دهنده و هشدار دهنده اش بودم. انگار کسی به من این را گفته بود. هر جور که تصور کنید تا حد التماس درخواست کردم که به این مسافرت نرود. اما نپذیرفت. بعد حساب کنید همه کتاب ها، جزوه ها، آثار و مکتوبات وحتی صوت هایی که داشت عنوان و موفقیت هایش و بالاتر از همه آرزوهایش برای من ماند جای خالی او. اولین تصمیمی که گرفتم این بود که بروم سراغ اشعارش که در منظومه ای به نام مزامیر گرد آوری شده بود. اولین سروده بنام اندرو جنیس که متن آن را همین جا تقدیم شما و سایر دوستانم خواهم ساخت. در یافتن معنی این اندروجنیس ماندم. رفتم سراغ گوگل و با کمال حیرت به نام فاطمه توکلی برخوردم و تصویر او و معرفی شعر ناب تا این که آمدم اینجا به سابقه فعالیت و تلاش و درخشش او برخوردم. به متن شعر توجه کنید:

« . . .
« آندروجنیس »

ــ تو

نزدیک ترین اتّفاقِ به حادثه ای !

در این کبودِ رویا

که آسمانِ ماهپری هم

بناگاه ،

بغضی بنــــــــــفش می شود از

" ماه زدگی هایِ پیشانیِ شبزده اش "

تو گردابه یِ فلک را

قطبی ترین ستاره ای

به کشفِ کهکشان هایِ امید ...

و حاشیه یِ صبح هایِ نخستین را

ماننده ترین طلوعی

به گِلْ آمیزشِ اوّلین خدا ،

به خاک و آبِ ابتدا

به خواب هایِ معبّرانِ اربابِ گونه ها

بگو به دیوتیما

بگو که ما

جدا جدا چرا ؟

چرا جدا ؟

چرا

ج

د

ا

؟
. . . ».
شما که نویسنده هستید سعی کنید به احساس من در آن لحظه پی ببرید. کسی که کاملا با وجود من اجین شده و در هم آمیخته بود، و اول و آخر همه کارهایم بنام او می رسید در جلوی چشمانم به گور رفت و با بیل مکانیکی خاک روی او ریختند. زندگی معنی خودش را برایم به شکل سابق از دست داد. تجربه ای بود برزخ گونه ، خاکستری به طعم سرد آهن و جلوه ای برای یک جای خالی. یک خلاء. یک اندوه . یک افسوس. میلیاردها حسرت. و در این زمان اسم او، تصویر ماه گونه اش و شعر ناب. آمدم و خواستم سوخت و نفت چراغ زندگی فاطمه باشم. خواستم به ناباوری ام برای مرگ او بهانه ای پیدا کنم. خواستم صدای اورا و ندای اورا حفظ کنم معرفی کنم و بشناسانم. چه جایی بهتر از شعر ناب و در میان کسانی که اورا می شناسند. این انسان عزیز شخصیتی داشت که من ندیده ام کسی از او رنجیده باشد. خبر مرگ او شعرناب را منقلب کرد. بیش از همه خود من در میان این هیجانات لگدمال شدم و هزاران قصه دیگر. اگر این کارها را من برای او انجام نمی دادم چه کسی می توانست این کار را انجام بدهد.
دوست دارم که شعر بالا را بخوانی. در مورد دیوتیما تعمق کنی. خیلی عجیب است خیلی عجیب که درست در روزهای عزاداری و خاکسپاری او در یزد فعالیت نجومی برای رصد کردن سیاره « دیوتیما » در یزد به راه افتاده بود که نخبگان در آنجا گرد هم آمده بودند. دیوتیمایی که من در باره اش مطالعه کردم و آن را با عشق جاویدان و مطلقی که فاطمه به آن گرایش صددر صد داشت همه در یک شعر، در یک رویداد نجومی ، در یک داستان شیرین یونانی و در پیام یک پیکر نازنین بی جان.
به من حق بدهید که عکس و تصویر انسان ها نمودی از شخصیت و نهاد آن هاست . این تصاویر باید دیده شوند. با همراهان یا بدون همراهان. در صحنه های هنری و مسافرت و کار و غیره. این راهی بود که من در آن گام گذاشتم.
اما بنا به توصیه شما من هرگز کسی نیستم که احساس عجز و ناتوانی کنم. اگر مرا از جایی برانند در جای بهتر و بالاتری می نشینم. در آینده ای نزدیک کتاب چاپ شده اورا تقدیم دوستان خواهم کرد و کتاب زندگی اورا خواهم نگاشت. داستان او تا وقتی من زنده هستم ادامه خواهد داشت. انسان ها بدون استثنا هرگز نمی میرند و با اعمال خودشان در یاد و خاطره نسل های بعدی می مانند. کم یا زیادش مهم نیست. شما اگر بعد از هزارها یک ظرف سفالین، یا یک لوح گلین را می یابید از مشاهده آن به هیجان می آیید. نه بخاطر این که خودش ارزش پولی یا فرهنگی خاصی دارد بلکه بخاطر این که این وسیله شما را با انسان هایی پیوند می دهد که هزاران سال پیش از شما زیسته اند و نقشی آفریده اند و حرفی داشته اند. همین کلمات و جملات و نقاشی ها و هزاران هزار یادگارهای مختلف نشان دهنده این واقعیت هستند. شعر بالا را بخوانید و به تصورات عجیب و معلومات گسترده فاطمه پی ببرید. به سرگذشت دیوتیمای یونانی بیاندیشید. به جایگاه نزدیکترین خورشید به منظومه شمسی و به « حادثه » ای که از آن صحبت می کند. و آه حسرت خودش از جدایی و بیگانگی که انسان ها نسبت به همدیگر دارند. هم فرم و هم معنی هم دانش علمی.
سپاسگزارم که تشریف آوردید و من همیشه جویا و دنبال کننده آثار خوب شما به ویژه داستان هایتان هستم. شباهت عجیبی هم بین آثار شما با نوشته های فاطمه وجود دارد. مخصوصا در داستان دستفروش.

درودی دگر بار حقیقتاً وقتی شعر را و اندوه نهفته پشت آن را از جدایی جان فرسا و جان سوز و قضیه ی چنان جدای هولناکی را از شما خواندم دلم گرفت انگار شعر بارقه ای بوده از ناگهانی که پیشتر خبر می دهد از جدایی هول انگیز و شاید به تعبیری بتوان گفت که دیوتیما در فاصله ای نچندان دورتر در نماد با شما قرار گرفته است. زیبا بود شعر و روحشان شاد.و برای شما نیز آرامش و بارقه هایی از نور و امید می خواهم ...

بی نهایت های درود وسلام بر شما استاد گرانقدر جناب آقای مجید نیکی (سبکبار)
قبل از هر چیز سپاس فراوان دارم از ابراز مهر و محبت شما
بله خدا میداند داغ پدرم مرا به سمت شعر کشاند هر چند میدانم که شعر هایم خالی از ایراد نیستند
زحمت های زیادی که شما برای آموزش فن شعر به بنده کشیده اید فراموش نا شدنی است استاد
داغ غم پدرم که برای ما همیشه تازه است اما داغ سنگین دیگری که بر دل ما نشسته کوچ ابدی پسر دایی عزیزم سعید سلطانی که از بر جسته ترین مداحان غرب کشور بود میباشد ،
اگر قلم دستم را نمیگرفت وشعر یاریم نمیکرد هیچ گاه نمی توانستم سنگینی این داغ ها را تحمل کنم
به زبان کوردی شعری نوشته ام برای مادر سعید سلطانی عزیز که پیشتر از سعید دوپسر دیگرش نیز جوانمرگ شده
دوست دارم که شعر را بخوانم وبه سایت ارسال نمایم ولی تا کنون بغض و گریه اجازه ی این کار را به من نداده است
صدای سعید سلطانی عزیز نیز تا همیشه در یاد وخاطر تمام کسانی که عاشق صدایش بودند خواهد ماند از شما خواهش میکنم نام ایشان را از گوگل جستجو کنید تا ببینید سنگینی داغ بر دل نشسته ی ما را

در پایان امیدوارم که این جمله ی شما از سر دلسوزی نباشد که بنده ی حقیر را غنی از احساس و سواد و مهارت دانسته اید
چرا که خویش را لایق به این نظر پر مهر شما نمیدانم

در پناه حق سلامت و موفق باشید انشاءالله

با سلام و درود، و عرض تسلیت، رفتم در اینترنت دیدم و صدایش را شنیدم. ضایعۀ جانگدازی بوده برای عزیزانش، اما خبر و علت فوت اورا نتوانستم پیدا کنم. واقعا هم داغ سنگینی بوده برای شما و خانواده خودش، بنده با شما همدردی می کنم و برای شما صبر و برای روح ایشان و پدر بزرگوارتان شادمانی آرزو می کنم.
در ضمن شما مرا خوب می شناسید، هرگز کسی را بیهوده تعریف نمی کنم. شما هم قریحه و هم استعداد و هم توانایی سرودن شعر را دارید و هرچه بیشتر مطالعه کنید و تمرین نمایید قوی تر خواهید شد.

امیدوارم از من رنجیده خاطر نگردید
با اینکه سلیقه کاملا متفاوتی داریم اما شما را شخص محترمی می دانم چون لاقلش مثل خیلی ها چند رو ندارید و رو راست هستید
🌹🌹

سلام جناب امیر حسین علامیان ( اعتراض )،
از بیان تسلیت و همدردی شما سپاسگزارم.
من هم به شما احترام قائلم.

سلام و درود، سرکار خانم راحیل م از حضور و بیان تسلیت و الطاف حضرتعالی سپاسگزارم. بنده نیز آرزو می کنم که هرگز در مسیر بلایا و مصائب قرار نگیرید. همواره سلامتی و بهروزی نصیب شما و عزیزانتان باشد.