سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 31 فروردين 1403
    11 شوال 1445
      Friday 19 Apr 2024
        به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹

        جمعه ۳۱ فروردين

        قصه گو

        شعری از

        بهمن بیدقی

         از دفتر شعرناب نوع شعر آزاد
        ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۱ آبان ۱۴۰۱ ۰۴:۳۷ شماره ثبت ۱۱۴۳۹۹
          بازدید : ۸۱   |    نظرات : ۴
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر بهمن بیدقی

        قصه گو
         
        سَرم ، زبی غصه گی خالی ، قصه میگفتم دمادم
        بجای هانس کریستییَنِ خوبِ قصه گو،
        برای بچه های خوب ، قصه میگفتم دمادم
         
        جوجه اردکِ زشت ، درکنارِ بچه ها بود
        آن زبل ، چه اردک زاده ی ، قابلی شده بود
        قصه را به آن طریقی که پُر از حسّه ،
        میگفتم دمادم
         
        دیدم آن اردکِ زشت ، ماتم گرفته
        در دلم ، اندوه پُر شد
        وقتی قصه ام تمام شد ،
        به اوگفتم چرا باز رفته ای ، بسوی ماتم ؟
        من به دنیای قشنگت ماتِ مات ام
        هرچه باشد ماتم ات ، هیچ است دربرابرِ ماتمِ آدم
        آدمِ بی فکر، آنوقت که هنوز چیزی نبوده ،
        شِکرخورده و قول داده ، بِبَرَد به دوشش یک باری را
        که کوه امتناع کرده ، " بارِ امانت "
        حال ، اَبلَه ، زیرِ بارش زائیده
        آنقدر به خود پنجول کشیده ، که صورتش را سائیده
        چه زائیدنی ! دردش انیوه ترست ز دردِ عالَم
         
        هم اکنون هم ، همانطورکه می بینی ،
        امانت را رها کرده است کودن ، به حالِ خودش
        انگار نه انگار،
        انداخته روی دوشِ آن کوه
        خودش رفته بدنبالِ هزار، بی فکریِ بسیار کودکانه
        من که ظالمتر از آدم ،
        یاد ندارم به یادم
         
        اردکِ زشت ، سَر تکان داد ، بعد ازگفتنِ کوئک کوئک
        گشادگشاد و چون جاهلانِ زیرِگذرِ قلی ، پنگوئن وار
        از کنارِمن گذشت و، سوی برکه اش رفت
        ماتمش آب شد و رفت و، به منقارِ قشنگش خنده آمد
        من ماندم و قصه ها و غصه های یکریز و دمادم
         
        بهمن بیدقی 1401/7/11
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۶ شاعر این شعر را خوانده اند

        بهمن بیدقی

         ،

        وحید محبی

         ،

        رضا پناهی

         ،

        حسین احسانی فر(منتظر لنگرودی)

         ،

        عباسعلی استکی(چشمه)

         ،

        مهدي حسنلو

        نقدها و نظرات
        عباسعلی استکی(چشمه)
        عباسعلی استکی(چشمه)
        دوشنبه ۲ آبان ۱۴۰۱ ۱۴:۳۳
        درود استاد عزیز
        بسیار زیبا و پر معنی است
        دستمریزاد خندانک
        بهمن بیدقی
        بهمن بیدقی
        دوشنبه ۲ آبان ۱۴۰۱ ۱۹:۲۴
        با سلام و عرض احترام استاد گرانقدر
        لطف دارید
        سپاسگزارم از مهر بیکرانتان
        شاد باشید
        ارسال پاسخ
        حسین احسانی فر(منتظر لنگرودی)
        حسین احسانی فر(منتظر لنگرودی)
        دوشنبه ۲ آبان ۱۴۰۱ ۰۹:۰۲
        سلام و عرض ادب آقای بیدقی بزرگوار
        زیبا و پرمحتوا نگاشتید خندانک
        بهمن بیدقی
        بهمن بیدقی
        دوشنبه ۲ آبان ۱۴۰۱ ۱۹:۲۵
        با سلام و عرض احترام آقای احسانی فر گرانقدر
        لطف دارید
        سپاسگزارم از مهر بیکرانتان
        شاد باشید
        ارسال پاسخ
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
        دیروز         محمدرضا آزادبخت محمدرضا آزادبخت
        ۲ روز پیش         علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق
        ۴ روز پیش         جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
        ۴ روز پیش         سیاوش آزاد سیاوش آزاد
        ۵ روز پیش         سیاوش آزاد سیاوش آزاد
        ۸ روز پیش         محمد شریف صادقی محمد شریف صادقی
        ۸ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        مریم کاسیانی

        دم کن برایم خنده ای وقتی که حالم خوب نیست اا غم چین بپز با مژده ای وقتی که حالم خوب نیست اااا تا سفره وا شد نان غم بردار از بشقاب دل اا فالی بکش فالوده ای وقتی که حالم خوب نیست
        مدینه ولی زاده جوشقان

        دل که با صد رشته ی جادو نمی گیرد قرار اا تاری از گیسوی او آرید و زنجیرش کنید
        ساسان نجفی

        درود بر جناب خوشرو عزیز و ارجمنداا دست از طلب ندارم تا کام من برآید اا یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید
        شاهزاده خانوم

        در شعرهای من ممکن است ماه راه شود و کوه دریا ااا اما درد کماکان همان است که بود
        محمد رضا خوشرو (مریخ)

        دوست و شاعر بزرگوار در خصوص نام و یا اسم شما نمیتوانید از طریق میز کاری اقدام کنید شما باید با ارسال پیام خصوصی به استاد ملحق و یا مدیر ویراستاری مشکل را درمیان بگذارید تا از طریق ایشان یعنی استاد ملحق کار شما انجام شود سپاس و موفق باشید

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        0